Οι μεταρρυθμιστές τραγουδάνε ακόμα... (και μέσα στους "Οικολόγους Πράσινους")

Φοβερό κείμενο μελών των Οικολόγων Πράσινων που αρνείται τον πυρήνα της πελατειακής συγκρότησης και αυτού του κόμματος: την περίφημη κρατική χρηματοδότηση που συντηρεί τις ηγετικές ομάδες των ελληνικών κομμάτων και τις φιλοδοξίες σιτισμού από το κόμμα (αντί διορισμού στο Δημόσιο) από "πολιτευτές" αμφιβόλων κινήτρων... Υπενθυμίζουμε ότι την κρατική χρηματοδότηση έχει αρνηθεί μέχρι στιγμής η Δράση με προεκλογική της δήλωση και θα την "επιστρέψει στην κοινωνία" με κατάλληλο τρόπο που θα ανακοινωθεί, μόλις της καταβληθεί σύντομα όπως και στα άλλα κόμματα το αμέσως επόμενο διάστημα, εν μέσω κορύφωσης της κρίσης και της ανθρωπιστικής καταστροφής από την κρατική χρεοκοπία. Τα υπόλοιπα κόμματα θα συνεχίσουν να λαμβάνουν τα αργύρια της προδοσίας; (ΑΣ) Οι "Οικολόγοι Πράσινοι" να αποτελέσουν την εξαίρεση στα φαινόμενα συναλλαγής και διαφθοράς

©ppol/ThinkΠ Η «υποδοχή» της επίσημης ιστοσελίδας των ΟΠ τον Απρίλιο του 2013 Το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα χρεοκόπησε. Αλλά πριν χρεοκοπήσει, στις δόξες του, ανάμεσα σε πολλά άλλα, είχε δημιουργήσει μία τρομερή μηχανή διαφθοράς, συναλλαγής και ενσωμάτωσης στο κυρίαρχο μοντέλο της δικομματικής πολιτικής: τον μηχανισμό χρηματοδότησης των κομμάτων.  Χρειάζεται να θυμόμαστε συνεχώς ότι τα πολιτικά κόμματα αποτελούν κεντρικούς πυλώνες της δημοκρατίας. Για το λόγο αυτό είναι ακόμα πιο μεγάλες οι ευθύνες τους: η διαφθορά και η σήψη τους, ο τρόπος λειτουργίας τους, δημιουργεί μεγάλους κινδύνους στο δημοκρατικό πολίτευμα. Τα μεγάλα κόμματα ιδιοποιούνταν τεράστια χρηματικά ποσά των πολιτών από κρατικές τράπεζες και χρηματοδοτούσαν άμεσα τις γραφειοκρατίες τους. Συνέδρια, συμπόσια, ταξίδια, πληρωμές συγγενών των ανώτερων γραφειοκρατών και ανθρώπων του μηχανισμού τους.  Η κρατική χρηματοδότηση αποτέλεσε βασικό εργαλείο για την κατασκευή αυτών των γραφειοκρατικών μηχανισμών. Των μηχανισμών που είχαν στόχο να ελέγξουν τα ίδια τα κόμματα και τελικά το κράτος, προς ίδιον όφελος.  Μαζί με τα κρατικά συμβόλαια και τις μίζες τους καθώς και με την εσωτερική πληροφόρηση που έδινε ευκαιρίες πλουτισμού, η χρηματοδότηση των μεγάλων κομμάτων δημιούργησε μια ελίτ και ένα corpus με συμφέροντα που σε μεγάλο βαθμό αυτονομούνταν από τις κοινωνικές ομάδες που εκπροσωπούσαν. Μια «Μεγάλη Μαφία» που ήταν τόσο ανίκανη και άπληστη, ώστε κατάφερε να χρεοκοπήσει. Δυστυχώς μαζί της χρεοκόπησε και η χώρα. Η «Μεγάλη Μαφία» φρόντιζε να εξαγοράζει -μέσω της άμεσης και έμμεσης κρατικής χρηματοδότησης- όποια κοινωνική δύναμη μπορούσε να συνδράμει την πολιτική και τα συμφέροντά της: σε αυτές τις «μικρές μαφίες» έδιναν μικρότερα ποσά, δημιουργούσαν μικρές γραφειοκρατίες, εξασφάλιζαν τη σιωπή τους και τη συνενοχή τους. Έτσι, διέφθειραν κάθε νέα φωνή, αφού ο βαθμός υποταγής και εξυπηρέτησης αυτών των συμφερόντων ήταν ευθέως ανάλογος με τις παροχές από τα κρατικά «λάφυρα». Κορυφαία απόδειξη είναι η ραχοκοκαλιά του πολιτικού συστήματος, ο εκλογικός νόμος. Ο πρώτος με ένα ψήφο διαφορά τα παίρνει όλα, ο δεύτερος περιμένει τράνζιτ την επόμενη τετραετία. Και θα περιμένει γιατί «είναι πολλά τα λεφτά...» Οι «μικρές μαφίες» αποζημιώνονται με σχεδόν απλή αναλογική. Φρόντιζαν να είναι ευχαριστημένοι με 10-15 βουλευτές, 1-2 νομάρχες, ένα διόλου ευκαταφρόνητο αριθμό αμειβόμενου πολιτικού προσωπικού και το ποσοστό που τους αναλογούσε σε ... κρατικές θέσεις. Ο καθένας είχε το ποσοστό του από τα λάφυρα, ο καθένας είχε συμφέρον να συντηρεί το σύστημα. Ο σκοπός του πολιτικού συστήματος ήταν ομολογημένος: μεγάλα κόμματα, μικρά κόμματα, ΜΜΕ, κρατικοδίαιτα συνδικάτα, κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, κάθε θεσμός σε έναν χορό χρήματος, διαφθοράς, σήψης και μίζας. Καμία παραγωγή πολιτικής, καμία πολιτική αρχών. Η χώρα χρεοκόπησε σε μια δίνη ανεπάρκειας, σκανδάλων και αμοραλισμού. Χρεοκόπησαν όλα; Όχι!  Η μαφία των μεγάλων κομμάτων συνεχίζει να χρηματοδοτείται από τον κρατικό κορβανά. Τα χρέη πέρασαν στην «κακή» «Αγροτική Τράπεζα» (ΑΤΕ) και ταυτόχρονα ψήφισαν στην βουλή έκτακτη (!) επιχορήγηση για τις εκλογές το 2012 που μάλιστα κανείς δεν θα μπορούσε (με νόμο!) να κατασχέσει. Συνεχίζουν σαν να μην συνέβη τίποτα. Το ίδιο φαινόμενο, δυστυχώς, προσέβαλλε και τους «οικολόγους πράσινους» (ΟΠ). Με έναν ευρωβουλευτή δόθηκε για την πενταετία ένα ποσό κάποιων εκατομμυρίων ευρώ και επιπλέον αρκετές δεκάδες αποσπάσεων και προσλήψεων στο κόμμα, κάτι που συνιστά φυσικά έμμεση χρηματοδότηση. Τα ποσά είναι τεράστια αν σκεφθεί κανείς και τον αριθμό των ενεργών μελών του κόμματος. Η έμμεση και η άμεση χρηματοδότηση χρησιμοποιήθηκε σε σημαντικό βαθμό για τη δημιουργία πελατειακών σχέσεων μέσα στο κόμμα. Χρησιμοποιήθηκε για την ανάπτυξη απολιτικών γραφειοκρατικών μηχανισμών. Χρησιμοποιήθηκε σαν δέλεαρ για τη συσπείρωση και την προσέλκυση ομάδων με στόχο τον έλεγχο του κόμματος. Ενός κόμματος που μπορεί να παρέχει αυτά σήμερα και πολλά περισσότερα αύριο. Δημιουργήθηκε τελικά μία γραφειοκρατία που έχει αυτόνομα συμφέροντα τόσο σε σχέση με το κόμμα, όσο και σε σχέση με την κοινωνία. Ταυτόχρονα, δεν πρέπει να υποτιμάμε την δόξα και το μεγαλείο που φαντασιώνονται διάφοροι από την κατοχή των αμειβόμενων θέσεων εξουσίας. Έτσι, τόσο η υπόθεση των 184, όσο και παλιότερες υποθέσεις (πχ η ψηφοφορία μελών-φαντασμάτων), δεν είναι η αιτία της σημερινής διαπάλης χωρίς αρχές στο κόμμα, αλλά το αποτέλεσμα της διαφθοράς μέσω της κρατικής χρηματοδότησης. Γίνεται δυνατή λόγω αυτής της χρηματοδότησης και της προσμονής μιας ακόμα καλύτερης τύχης για κάποιους, αν οι πολιτικές εξελίξεις είναι ευνοϊκές. Με άλλα λόγια: ο κύριος σκοπός είναι η νομή της εξουσίας και όχι η παραγωγή πολιτικής. Και ο σκοπός είναι τόσο μεγάλος (χρήμα, δόξα και μηχανισμός) που αγιάζει κάθε μέσον, ακόμα και να απειλήσεις δημοσίως με χρήση βίας τους εσωκομματικούς σου αντιπάλους. Σε ένα πολιτικό χώρο που απεχθάνεται τη βία, που υπερασπίζεται τις πρακτικές της μη-βίας! Έτσι εξηγείται η βιαιότητα της διαμάχης, η οποία δεν σχετίζεται με πολιτικές διαφορές ή πολιτικά διακυβεύματα. Γιατί συχνά η διαμάχη διεξάγεται μεταξύ ανθρώπων και ομάδων που έχουν συνήθως τις ίδιες πολιτικές θέσεις σε όλα τα συνέδρια. Αυτοί είναι οι πιο αδιάλλακτοι αντίπαλοι! Αυτό δεν το ανεχόμαστε! Ως εδώ! Χρειάζεται να χτυπηθεί άμεσα η πηγή που επιτρέπει την άνθιση αυτών των φαινομένων, πριν οι ΟΠ καταντήσουν οριστικά ένα κόμμα σαν όλα τα άλλα. Το «πανελλαδικό συμβούλιο» πρέπει εδώ και τώρα να πάρει την μία και μοναδική απόφαση που υποχρεώνεται να πάρει από τις «πράσινες» αρχές και που μπορεί να αναστρέψει την κατάσταση:άμεση επιστροφή στην κοινωνία κάθε άμεσης ή έμμεσης χρηματοδότησης στους ΟΠ για μία διετία! Πιο συγκεκριμένα: 'Αμεση απόδοση του χρηματικού ποσού της χρηματοδότησης στις δομές κοινωνικής αλληλεγγύης (π.χ. συσσίτια οργανωμένα από ΟΠ, ξενώνας αστέγων κ.λπ.). 'Αμεση επιστροφή στον εθελοντισμό. 'Αμεση επιστροφή των αποσπασμένων στις εργασίες τους, ώστε εκτός των άλλων να μην αποδυναμώνονται και δημόσιες υπηρεσίες, που αυτή τη στιγμή έχουν ανάγκη τον κάθε εργαζόμενο. Οι μόνες εξαιρέσεις μπορούν να είναι: Η μισθοδοσία ενός υπαλλήλου στα γραφεία της Αθήνας και ενός στα γραφεία της Θεσσαλονίκης. Η μισθοδοσία τεχνικού διαδικτύου στα κεντρικά γραφεία της Αθήνας. Ο μισθός του συντονιστή της γραμματείας. Το ποσό που χρειάζεται για την ενοικίαση των κεντρικών γραφείων και των πάγιων εξόδων. Η συνδρομή στο «ευρωπαϊκό πράσινο κόμμα» (EGP). Όλες οι υπόλοιπες ανάγκες μπορούν να καλυφθούν μέσω του εθελοντισμού και των συνδρομών των μελών. Μετά την παρέλευση της διετίας, αφού ελέγξουμε αν έχουν εκλείψει τα φαινόμενα που προαναφέρθηκαν και αφού εκτιμήσουμε την κοινωνική κατάσταση που θα επικρατεί τότε στη χώρα, μπορούμε να συζητήσουμε ξανά για αυτές τις ρυθμίσεις. Μια τέτοια απόφαση σήμερα, θα βοηθήσει στην εξυγίανση και στην ανανέωση του κόμματος. Ταυτόχρονα θα αποδείξει στην κοινωνία ότι όχι μόνο έχουμε διαφορετικές ιδέες, αλλά έχουμε και διαφορετικές αξίες και είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι από αυτούς που παρασιτούν γύρω και πάνω από το χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα της χώρας. Αν είμαστε διαφορετικοί, μπορούμε να πάρουμε ριζοσπαστικές αποφάσεις, αλλιώς ποιος είναι ο λόγος της ύπαρξης αυτού του πολιτικού χώρου; Ο Δημήτρης Στασινόπουλος είναι δικηγόρος· ο Αλέξανδρος Αποστόλου είναι εκπαιδευτικός· η Αλέκα Μελιάδου είναι ερευνήτρια, δρ. οικολογίας, αναπληρωματικό μέλος του ΠΣ των ΟΠ· ο Γιάννης Καραμήτροςείναι οικονομολόγος· ο Κώστας Κατώπης είναι μηχανικός, μέλος του ΠΣ των ΟΠ· η Ελένη Παρασκευοπούλουείναι εκπαιδευτικός, μέλος του ΠΣ των ΟΠ· ο Δημήτρης Κουτσουρέλης είναι μηχανικός τεχνητής νοημοσύνης· η Έλλη-'Αννα (Λιάνα) Κατώπη είναι γραφίστρια· ο Μιχάλης Αντύπας είναι τεχνικός υπολογιστών· ο Νίκος Μυλωνάς είναι λογιστής· στις εκλογές του 2012 ήταν δεύτερος στο ψηφοδέλτιο επικρατείας των ΟΠ· ο Νίκος Ράπτης είναι εκπαιδευτικός