του Γιώργου Παπασπυρόπουλου
Οι (αναμενόμενες και επιβεβλημένες) αλλαγές στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να ειδωθούν με πολλούς τρόπους. Κάθε τρόπος όμως έχει ένα επίδικο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον ένα συστημικό άρα αστικό κόμμα της κυβερνώσας αριστεράς και η μία συνιστώσα του νέου δικομματισμού. Δικαίως μπορεί να αποκαλείται και "προοδευτική" ή και "δημοκρατική παράταξη" στο πλαίσιο αυτό. Λογικά, οφείλει να εγγράψει χιλιάδες νέα μέλη από το προοδευτικό κέντρο έως τις παρυφές της ριζοσπαστικής αριστεράς, να καλύψει οριστικά τον χώρο της κεντροαριστεράς και να εκφράσει την συστημική εναλλαγή στην εξουσία σκοπεύοντας σε προοδευτικές θεσμικές μεταρρυθμίσεις σε κάθε επόμενη κυβερνητική του θητεία.
Τα συστημικά κόμματα βέβαια δεν έχουν αυστηρές δημοκρατικές διαδικασίες, οι ηγέτες τους έχουν στην πράξη αρκετές υπερεξουσίες θεσμισμένες ή όχι και τα εγγεγραμμένα μέλη είναι σχεδόν ότι είναι οι οπαδοί ή οι ψηφοφόροι.
Β) Αλλαγές με επίδικο την έκφραση της ριζοσπαστικής αριστεράς:
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι; (ή ήταν) κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς, αντιμνημονιακό και γι αυτό αντισυστημικό. Το καλοκαίρι του 2015 υπέστη ήττα λόγω συντριπτικού εχθρικού συσχετισμού και επέλεξε να διαχειριστεί μνημόνιο με σκοπό την οριστική έξοδο από αυτό μετά την υλοποίησή του "με την κοινωνία όρθια". Στο διάστημα αυτό, το κόμμα - που παρέμενε αντιμνημονιακό παρά την μνημονιακή διακυβέρνηση, είχε παγώσει την κριτική του και ανέμενε την έξοδο και μετά την υλοποίηση του αυθεντικού αριστερού προγράμματος. Σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται επανεκκίνηση ως κόμματος της ριζοσπαστικής αριστεράς με διεύρυνση της στελεχιακής του βάσης, αύξηση των μελών και ηγεμονία όχι αφομοίωση στον προοδευτικό χώρο από τις παρυφές της κεντροαριστεράς έως τις παρυφές της ελευθεριακής αριστεράς.
Γ) Αλλαγές με επίδικο την κοινωνική και την κλιματική δικαιοσύνη:
Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πάντα στο πρόγραμμά του στοιχεία οικολογίας όπως και ο πρόγονός του Συνασπισμός. Στο μεταξύ και ειδικά στην κυβερνητική του περίοδο, υπέγραψε συμφωνίες εξόρυξης υδρογονανθράκων σε στεριά και θάλασσα, άφησε τις ΑΠΕ στα χέρια του άναρχου καπιταλιστικού σχεδιασμού, επέτρεψε το κυνήγι, δεν απέτρεψε την επέκταση της Eldorado ή τα σχέδια μερικής εκτροπής του Αχελώου και γενικά δεν είχε προτεραιότητα την ανάσχεση της κλιματικής αλλαγής ή την οικολογία.
Σήμερα βλέπει τα οικολογικά κινήματα ως έμπνευση και την οικολογία ως "την αριστερά της εποχής μας". Διακηρύσσει ότι θα κάνει πράσινη στροφή και θα διεκδικήσει να εκφράσει το σύγχρονο κίνημα κλιματικής δικαιοσύνης. Για να το κάνει αυτό θα πρέπει να κάνει προγραμματική κριτική στην θρησκεία της "ανάπτυξης", αυτοκριτική για τις άδειες εξόρυξης υδρογονανθράκων και οικολογικό σχεδιασμό ΑΠΕ και "πράσινης οικονομίας".
Πράγματι ενώ στον χθεσινό ΣΥΡΙΖΑ χώρεσαν και αφομοιώθηκαν όλες σχεδόν οι τάσεις της αριστεράς αφού υπήρχε κοινό έδαφος αλλά και μέθοδος, με την επίλυση ιστορικών διασπάσεων και παρεξηγήσεων μέσα στην ευρύτερη αριστερά, σήμερα τι κοινό υπάρχει στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ;
Εκτός του ότι αποτελούν το προοδευτικό κομμάτι της κοινωνίας (όχι όλο), ελάχιστα...!
Και μπορούν όλοι αυτοί μεν, δυνητικά, να ψηφίσουν το ίδιο κόμμα, τον ΣΥΡΙΖΑ, αν νοιώσουν ότι διαθέτει την ηγεμονία στον προοδευτικό χώρο και αποτελεί την μοναδική κυβερνητική εναλλακτική στην (ακρο)Δεξιά του σήμερα, αλλά δεν χωρούν και στο ίδιο κόμμα. Κι αυτό το εκλογικό κίνητρο το έχει ήδη υπέρ του ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ. Και έχει και τους ριζοσπαστικοποιημένους προοδευτικούς πλέον μαζί του ως Προοδευτική Συμμαχία. Είναι ήδη μια σεβαστή αριστερή σοσιαλδημοκρατία.
Πάμε στις απαραίτητες αλλαγές ανάλογα τα επίδικα:
Α) Ναι, ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να διευρυνθεί στον χώρο της αντινεοφιλελεύθερης σοσιαλδημοκρατίας. Δεν χρειάζεται να γίνει όμως super market... αν θέλει φυσικά να διατηρήσει κάποιον σαφή αριστερό χαρακτήρα - από αυτό που κινδυνεύει είναι να ξεχειλώσει "ιδεολογικά" καταργώντας κάθε φίλτρο στην εγγραφή μελών και αντικαθιστώντας τα ζητούμενα προσόντα των μελών με την λατρεία του ιστορικού ηγέτη.
Β) Όχι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πια "ριζοσπαστική αριστερά". Αυτό τελείωσε κατά την διάρκεια της μνημονιακής του διακυβέρνησης, όχι από προδοσία αλλά από τις πρακτικές ανάγκες της επιλογής του να ζητήσει ψήφο διαχείρισης των μνημονίων. Και το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πια το ίδιο: έμαθε να μην λειτουργεί κριτικά στην κυβέρνησή του, συνήθισε να υλοποιεί πρακτικές δουλειές ή να συνδράμει υπουργούς στην υλοποίηση συχνά αντιαριστερών πολιτικών. Επανεκκίνηση δεν προκύπτει παρά μόνο ως νοσταλγία του τι θα γινόταν "αν ο ΣΥΡΙΖΑ το καλοκαίρι του 2015 προχωρούσε σε ρήξη με την ΕΕ και το ΔΝΤ".
Αλλά με υποθέσεις δεν βάφεις αυγά... πλέκεις όνειρα μόνο.
Γ) Ωραία θα ήταν ο νέος ΣΥΡΙΖΑ να είναι πράσινος. Θα έδινε δυνάμεις στο κίνημα κλιματικής δικαιοσύνης και σωτηρίας του πλανήτη. Αλλά πράσινος δεν γίνεσαι με μια τσόντα στο πρόγραμμα ή τον τίτλο. Ειδικά όταν εσύ έβαλες τη χώρα στην περιπέτεια των υδρογονανθράκων. Ή της επιδότησης άναρχα των ανεμογεννητριών όταν οι γερμανοί τις σταματούν... όταν συνέχισες να δίνεις προσωρινές άδειες στην Eldorado όταν ήταν στα σχοινιά... ή άδειες στους κυνηγούς να εξαφανίζουν την βιοποικιλότητα... ή άλλα πολλά αντιοικολογικά. Ποιος θα σε πιστέψει τώρα;
Χρειάζεται χρόνος και ειλικρίνεια - συνέπεια λόγων πράξεων και κατάλληλα στελέχη με license to kill τον αναπτυξιακό φονταμενταλισμό.
Συμπερασματικά
Τα μεγάλα άλματα προς τα μπρός όπως γνωρίζουμε από τον ...σύντροφο Μάο, καταλήγουν στην τάφρο της ιστορίας.
Μέσω συλλογικών συμμετοχικών διαδικασιών των ενεργών πολιτών και όχι μέσω "ειδικών".
Αποκαθιστώντας την πληγωμένη δημοκρατία στο εσωτερικό του και την ισότητα των μελών μεταξύ τους.
Αντί να σκεπάσει βιαστικά τα λάθη του, επείγον είναι να αποκαταστήσει τις δημοκρατικές συνελεύσεις και να ακούσει την κοινωνία - όχι να ακούει η κοινωνία τα βαρετά στελέχη του.
Και να καταλήξει κάπου στο συνέδριό του: αποτιμώντας την "πρώτη φορά αριστερά" - δεν ήταν και λίγο 5 χρόνια κυβερνητικής εμπειρίας... εδώ για την διάσπαση του 68 και του 89 χτες τελείωσε αν τελείωσε η συζήτηση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να είναι και Κόρμπιν και Podemos και "Αριστερά" (της Γερμανίας) και Πράσινοι ταυτόχρονα.
Μοιραία μπορεί να γίνει αυτό που ήδη είναι από την ώρα που έγινε συστημική δύναμη, δλδ ΕΔΑ, ΠΑΣΟΚ του 81, αριστερή αντινεοφιλελεύθερη σοσιαλδημοκρατία άντε με πολλή δουλειά και αυτοκριτική, πράσινη αριστερά.
Σε κάθε περίπτωση να γίνει "δημοκρατική αριστερά".
Αν ολοκληρώσει αυτό που εννοούν αυτές οι δυο λέξεις θα αξίζει και τον κόπο να ασχοληθεί κανείς μαζί του πέραν των εκλογών.
Οι (αναμενόμενες και επιβεβλημένες) αλλαγές στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να ειδωθούν με πολλούς τρόπους. Κάθε τρόπος όμως έχει ένα επίδικο.
Όταν γίνεται συζήτηση και κάθε συμμετέχων έχει άλλο επίδικο στο μυαλό του, λογικά αυτή καταλήγει στο χάος. Βαβέλ. Κανείς δεν καταλαβαίνει τον διπλανό του και καμιά δεν θέλει να συνεχίσει μια τέτοια κουβέντα.Α) Αλλαγές με επίδικο την έκφραση της προοδευτικής παράταξης:
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον ένα συστημικό άρα αστικό κόμμα της κυβερνώσας αριστεράς και η μία συνιστώσα του νέου δικομματισμού. Δικαίως μπορεί να αποκαλείται και "προοδευτική" ή και "δημοκρατική παράταξη" στο πλαίσιο αυτό. Λογικά, οφείλει να εγγράψει χιλιάδες νέα μέλη από το προοδευτικό κέντρο έως τις παρυφές της ριζοσπαστικής αριστεράς, να καλύψει οριστικά τον χώρο της κεντροαριστεράς και να εκφράσει την συστημική εναλλαγή στην εξουσία σκοπεύοντας σε προοδευτικές θεσμικές μεταρρυθμίσεις σε κάθε επόμενη κυβερνητική του θητεία.
Τα συστημικά κόμματα βέβαια δεν έχουν αυστηρές δημοκρατικές διαδικασίες, οι ηγέτες τους έχουν στην πράξη αρκετές υπερεξουσίες θεσμισμένες ή όχι και τα εγγεγραμμένα μέλη είναι σχεδόν ότι είναι οι οπαδοί ή οι ψηφοφόροι.
Β) Αλλαγές με επίδικο την έκφραση της ριζοσπαστικής αριστεράς:
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι; (ή ήταν) κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς, αντιμνημονιακό και γι αυτό αντισυστημικό. Το καλοκαίρι του 2015 υπέστη ήττα λόγω συντριπτικού εχθρικού συσχετισμού και επέλεξε να διαχειριστεί μνημόνιο με σκοπό την οριστική έξοδο από αυτό μετά την υλοποίησή του "με την κοινωνία όρθια". Στο διάστημα αυτό, το κόμμα - που παρέμενε αντιμνημονιακό παρά την μνημονιακή διακυβέρνηση, είχε παγώσει την κριτική του και ανέμενε την έξοδο και μετά την υλοποίηση του αυθεντικού αριστερού προγράμματος. Σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται επανεκκίνηση ως κόμματος της ριζοσπαστικής αριστεράς με διεύρυνση της στελεχιακής του βάσης, αύξηση των μελών και ηγεμονία όχι αφομοίωση στον προοδευτικό χώρο από τις παρυφές της κεντροαριστεράς έως τις παρυφές της ελευθεριακής αριστεράς.
Γ) Αλλαγές με επίδικο την κοινωνική και την κλιματική δικαιοσύνη:
Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πάντα στο πρόγραμμά του στοιχεία οικολογίας όπως και ο πρόγονός του Συνασπισμός. Στο μεταξύ και ειδικά στην κυβερνητική του περίοδο, υπέγραψε συμφωνίες εξόρυξης υδρογονανθράκων σε στεριά και θάλασσα, άφησε τις ΑΠΕ στα χέρια του άναρχου καπιταλιστικού σχεδιασμού, επέτρεψε το κυνήγι, δεν απέτρεψε την επέκταση της Eldorado ή τα σχέδια μερικής εκτροπής του Αχελώου και γενικά δεν είχε προτεραιότητα την ανάσχεση της κλιματικής αλλαγής ή την οικολογία.
Σήμερα βλέπει τα οικολογικά κινήματα ως έμπνευση και την οικολογία ως "την αριστερά της εποχής μας". Διακηρύσσει ότι θα κάνει πράσινη στροφή και θα διεκδικήσει να εκφράσει το σύγχρονο κίνημα κλιματικής δικαιοσύνης. Για να το κάνει αυτό θα πρέπει να κάνει προγραμματική κριτική στην θρησκεία της "ανάπτυξης", αυτοκριτική για τις άδειες εξόρυξης υδρογονανθράκων και οικολογικό σχεδιασμό ΑΠΕ και "πράσινης οικονομίας".
Στην σχετική συζήτηση μπαίνουν και τα τρία επίδικα μαζί!Γι αυτό και ήδη οι σχεδιαζόμενες αλλαγές σχολιάζονται από πολλές πλευρές σαν απόπειρα ίδρυσης "κόμματος super market".
Πράγματι ενώ στον χθεσινό ΣΥΡΙΖΑ χώρεσαν και αφομοιώθηκαν όλες σχεδόν οι τάσεις της αριστεράς αφού υπήρχε κοινό έδαφος αλλά και μέθοδος, με την επίλυση ιστορικών διασπάσεων και παρεξηγήσεων μέσα στην ευρύτερη αριστερά, σήμερα τι κοινό υπάρχει στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ;
Άλλοι ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ για να μην έρθει ξανά η Δεξιά, άλλες γιατί είδαν σε αυτόν το νέο ΠΑΣΟΚ, οι αριστεροί γιατί είναι αριστεροί, οι απογοητευμένοι οικολόγοι γιατί περιμένουν χειρότερα από την Δεξιά και δεν είχαν και κόμμα να ψηφίσουν, οι ελευθεριακοί γιατί δεν θέλουν επιχειρήσεις αρετής, σκληρούς νόμους και αστυνόμους και καθόλου δικαιώματα, οι μη πολιτικοποιημένοι γιατί θεωρούν ιστορικό ηγέτη τον Τσίπρα, οι αντιεθνικιστές γιατί υπέγραψε την Συμφωνία των Πρεσπών, οι οπαδοί του κοσμικού κράτους γιατί είχε τον Φίλη κλπ κλπΤι κοινά έχουν όλοι αυτοί;
Εκτός του ότι αποτελούν το προοδευτικό κομμάτι της κοινωνίας (όχι όλο), ελάχιστα...!
Και μπορούν όλοι αυτοί μεν, δυνητικά, να ψηφίσουν το ίδιο κόμμα, τον ΣΥΡΙΖΑ, αν νοιώσουν ότι διαθέτει την ηγεμονία στον προοδευτικό χώρο και αποτελεί την μοναδική κυβερνητική εναλλακτική στην (ακρο)Δεξιά του σήμερα, αλλά δεν χωρούν και στο ίδιο κόμμα. Κι αυτό το εκλογικό κίνητρο το έχει ήδη υπέρ του ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ. Και έχει και τους ριζοσπαστικοποιημένους προοδευτικούς πλέον μαζί του ως Προοδευτική Συμμαχία. Είναι ήδη μια σεβαστή αριστερή σοσιαλδημοκρατία.
Πάμε στις απαραίτητες αλλαγές ανάλογα τα επίδικα:
Α) Ναι, ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να διευρυνθεί στον χώρο της αντινεοφιλελεύθερης σοσιαλδημοκρατίας. Δεν χρειάζεται να γίνει όμως super market... αν θέλει φυσικά να διατηρήσει κάποιον σαφή αριστερό χαρακτήρα - από αυτό που κινδυνεύει είναι να ξεχειλώσει "ιδεολογικά" καταργώντας κάθε φίλτρο στην εγγραφή μελών και αντικαθιστώντας τα ζητούμενα προσόντα των μελών με την λατρεία του ιστορικού ηγέτη.
Β) Όχι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πια "ριζοσπαστική αριστερά". Αυτό τελείωσε κατά την διάρκεια της μνημονιακής του διακυβέρνησης, όχι από προδοσία αλλά από τις πρακτικές ανάγκες της επιλογής του να ζητήσει ψήφο διαχείρισης των μνημονίων. Και το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πια το ίδιο: έμαθε να μην λειτουργεί κριτικά στην κυβέρνησή του, συνήθισε να υλοποιεί πρακτικές δουλειές ή να συνδράμει υπουργούς στην υλοποίηση συχνά αντιαριστερών πολιτικών. Επανεκκίνηση δεν προκύπτει παρά μόνο ως νοσταλγία του τι θα γινόταν "αν ο ΣΥΡΙΖΑ το καλοκαίρι του 2015 προχωρούσε σε ρήξη με την ΕΕ και το ΔΝΤ".
Αλλά με υποθέσεις δεν βάφεις αυγά... πλέκεις όνειρα μόνο.
Γ) Ωραία θα ήταν ο νέος ΣΥΡΙΖΑ να είναι πράσινος. Θα έδινε δυνάμεις στο κίνημα κλιματικής δικαιοσύνης και σωτηρίας του πλανήτη. Αλλά πράσινος δεν γίνεσαι με μια τσόντα στο πρόγραμμα ή τον τίτλο. Ειδικά όταν εσύ έβαλες τη χώρα στην περιπέτεια των υδρογονανθράκων. Ή της επιδότησης άναρχα των ανεμογεννητριών όταν οι γερμανοί τις σταματούν... όταν συνέχισες να δίνεις προσωρινές άδειες στην Eldorado όταν ήταν στα σχοινιά... ή άδειες στους κυνηγούς να εξαφανίζουν την βιοποικιλότητα... ή άλλα πολλά αντιοικολογικά. Ποιος θα σε πιστέψει τώρα;
Χρειάζεται χρόνος και ειλικρίνεια - συνέπεια λόγων πράξεων και κατάλληλα στελέχη με license to kill τον αναπτυξιακό φονταμενταλισμό.
Συμπερασματικά
Τα μεγάλα άλματα προς τα μπρός όπως γνωρίζουμε από τον ...σύντροφο Μάο, καταλήγουν στην τάφρο της ιστορίας.
Αυτό που χρειάζεται σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι να παραδεχθεί τι είναι, αυτό που τώρα του συμβαίνει που λέει και το τραγούδι...Να κοιταχθεί στον καθρέφτη, να δει τι έκανε 5 χρόνια στην κυβέρνηση, που τα έκανε καλά που τα έκανε λάθος και γιατί.
Μέσω συλλογικών συμμετοχικών διαδικασιών των ενεργών πολιτών και όχι μέσω "ειδικών".
Αποκαθιστώντας την πληγωμένη δημοκρατία στο εσωτερικό του και την ισότητα των μελών μεταξύ τους.
Αντί να σκεπάσει βιαστικά τα λάθη του, επείγον είναι να αποκαταστήσει τις δημοκρατικές συνελεύσεις και να ακούσει την κοινωνία - όχι να ακούει η κοινωνία τα βαρετά στελέχη του.
Και να καταλήξει κάπου στο συνέδριό του: αποτιμώντας την "πρώτη φορά αριστερά" - δεν ήταν και λίγο 5 χρόνια κυβερνητικής εμπειρίας... εδώ για την διάσπαση του 68 και του 89 χτες τελείωσε αν τελείωσε η συζήτηση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να είναι και Κόρμπιν και Podemos και "Αριστερά" (της Γερμανίας) και Πράσινοι ταυτόχρονα.
Μοιραία μπορεί να γίνει αυτό που ήδη είναι από την ώρα που έγινε συστημική δύναμη, δλδ ΕΔΑ, ΠΑΣΟΚ του 81, αριστερή αντινεοφιλελεύθερη σοσιαλδημοκρατία άντε με πολλή δουλειά και αυτοκριτική, πράσινη αριστερά.
Σε κάθε περίπτωση να γίνει "δημοκρατική αριστερά".
Αν ολοκληρώσει αυτό που εννοούν αυτές οι δυο λέξεις θα αξίζει και τον κόπο να ασχοληθεί κανείς μαζί του πέραν των εκλογών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU