Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

Performances: Τότε και τώρα. Μερικές κρίσιμες ερωτήσεις

*αναδημοσίευση από το νέο blog για την τέχνη, art noise:

Σωματική επίγνωση, ενόραση κι ανατροπή. Κάποτε ο στόχος των αναρχοαυτόνομων happenings και των εκκεντρικών performances ήταν η αναμόχλευση. Υπάρχει «σωματική ανταρσία» σήμερα, την εποχή της ασώματης διαδραστικότητας και των ασώματων κεφαλών σε πανάκριβα dinners-performances όπως αυτό που διοργάνωσε η διεθνούς φήμης performer Marina Abramovic στο μουσείο σύγχρονης τέχνης του Los Angeles; Μήπως περνάει η performance εμμηνόπαυση; 

Της Βασιλίκας Σαριλάκη


Zhu Ming, 2006 


Beuys, 1974, Ι like America and America likes me, René Block gallery, New York.  

Υπάρχει η απόλυτη performance;

Μάλλον όχι. Ωστόσο αξέχαστη είναι η δράση που έκανε ο Joseph Beuys όταν έκανε τον στηλίτη για 24 ώρες. Δυστυχώς δεν έχουμε φωτογραφία αυτής της δράσης νομίζω… Σε κάθε περίπτωση ο Beuys είναι ο απόλυτος performer του μοντερνισμού και της χρυσής δεκαετίας του από το 1965 ως το 1975, την εποχή δηλαδή που πήρε τις αποστάσεις του από το Fluxus. Οι δράσεις των καλλιτεχνών του fluxus είχαν έναν αναρχοαυτόνομο χαρακτήρα, νεοντανταιστικής έμπνευσης κι ήταν πραγματιστικές. Αλλά δεν πήγαιναν το πράγμα παραπέρα.. Ωστόσο συνεχίζουν και σήμερα πιο χαλαρά φυσικά..

Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

"Η επαγγελματική πολιτική διαδικασία, όχι τυχαία, αναδεικνύει και προωθεί πάντοτε στην εξουσία τα χειρότερα στελέχη κάθε κοινωνίας"

Μια "προκλητική" άποψη που όμως περιγράφει, όσα κατά βάθος όλοι/ες σκεφτόμαστε και δεν θέλουμε να παραδεχτούμε...(ΑΣ)

Οι επαγγελματίες...*
του minority opinion  
από την Μαργαρίτα 

Με αφορμή την κρίση που βιώνει τα τελευταία τρία χρόνια η χώρα μας, έχει ανάψει για τα καλά η συζήτηση σχετικά με το άθλιο επίπεδο της ελληνικής πολιτικής τάξης και τους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσαμε να αντικαταστήσουμε το σημερινό ανίκανο και διεφθαρμένο "πολιτικό προσωπικό", με νέους ικανούς και άφθαρτους, που θα μπορέσουν να μας βγάλουν από το σημερινό τέλμα, να μας οδηγήσουν στην ανάπτυξη, την ευημερία, την ισότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Αρκεί λοιπόν να βρούμε αυτούς τους ‘νέους’ πολιτικούς και τους αντίστοιχους πολιτικούς σχηματισμούς μέσα στους οποίους δραστηριοποιούνται, για να ζήσουμε εμείς καλά και αυτοί καλύτερα.
Από τον χαρακτηρισμό "πολιτικό προσωπικό", γίνεται κατανοητό ότι η πολιτική είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση, η οποία απαιτεί σοβαρούς επαγγελματίες αποκλειστικής απασχόλησης, οι οποίοι πρέπει να θυσιάσουν τις προσωπικές τους ασχολίες και φιλοδοξίες, για να αφιερωθούν ψυχή τε και σώματι στο κοινό καλό.
Ας εξετάσουμε λοιπόν τα προσόντα που πρέπει να διαθέτει κάποιος, για να επιβιώσει επαγγελματικά στον πολιτικό στίβο και να αποκτήσει πρόσβαση σε κυβερνητική εξουσία, ανεξάρτητα από τον πολιτικό σχηματισμό που έχει επιλέξει σαν φορέα των φιλοδοξιών του για κοινωνική προσφορά και από την εποχή ή τη χώρα στην οποία πολιτεύεται.

1. Απόλυτη πίστη στην ιδεολογία και τις πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές συνταγές που προκύπτουν από την ιδεολογία αυτή, χωρίς υπονομευτικές αμφιβολίες. Η ιδεολογία και οι συνταγές, μπορεί να αλλάζουν κατά καιρούς, αλλά η πίστη προς αυτές, ποτέ. Αυτό αποκλείει από την επαγγελματική πολιτική διαδικασία, οποιοδήποτε σκεπτόμενο άνθρωπο, ο οποίος συνήθως διατηρεί επιφυλάξεις για την απόλυτη αλήθεια των απόψεών του, τις οποίες βασανίζει και μεταβάλλει συνεχώς, μέσα από το κόσκινο της εμπειρίας, των νέων δεδομένων και της γνώσης που αποκτά μεγαλώνοντας.


Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011

Αποανάπτυξη, το υπέρτατο καθήκον προς την βιόσφαιρα

Ένα χορταστικό κείμενο για την αποανάπτυξη για τις μέρες που έρχονται...

του Βαγγέλη Σπινθάκη

Εισαγωγή

Στην αρχή θα υποστηρίξω πως το τρέχον μοντέλο ανάπτυξης[1] φαίνεται να είναι όλο και λιγότερο συμβατό με την οικολογική σταθερότητα του πλανήτη, την οικονομική βιωσιμότητα της παγκόσμιας οικονομίας, την κοινωνική δικαιοσύνη που υποτίθεται πως κυβερνά τις επιλογές μας και μια αξιοβίωτη ζωή που γίνεται όλο και προβληματικότερη δεδομένης της τεράστιας αύξησης των αναγκών μας και την συνακόλουθη εντατικοποίηση της καθημερινής ζωής. Στη συνέχεια θα ισχυριστώ πως ακολουθώντας με συνέπεια τις επιταγές της περιβαλλοντικής ηθικής δεν μπορούμε παρά να συμπεριλάβουμε στο πεδίο της την έννοια της αποανάπτυξης αφού αυτή η τελευταία προσπαθεί να υπερασπιστεί την ευημερία τόσο των ανθρώπινων όσο και των μη ανθρώπινων όντων και ακολούθως θα περιγράψω την έννοια αυτή.

Ακολούθως θα παρουσιάσω εν συντομία κάποια από τα δομικά της χαρακτηριστικά και θα δείξω πως ο νέος αυτός τρόπος σκέψης και δράσης έχει ήδη αρχίσει να αναδύεται μέσα από ανθρώπινες συμπεριφορές των τελευταίων δεκαετιών. Θα συζητήσω το ζήτημα της σχέσης αποανάπτυξης-δημοκρατίας και θα επιμείνω στην αλληλοδιαπλοκή αποανάπτυξης και εργασίας, ευτυχίας και θανάτου.

Το τρέχον μοντέλο της ανάπτυξης είναι περιβαλλοντικά μη βιώσιμο -1



Πατέρες της κουλτούρας των ορίων θεωρούνται ο Nicolas Georgescu Reogen (1971) και οι Meadows et al. (1972) που με τα σχετικά βιβλία τους έφεραν τις πρώτες αντιρρήσεις από το εσωτερικό του βιομηχανικού συστήματος αναφορικά με το ζήτημα της αέναης ανάπτυξης. Αμφότεροι αμφισβητούν τη δυνατότητα του βιομηχανικού πολιτισμού όπως τον γνωρίζουμε μέχρι σήμερα να μακροημερεύσει, λόγω της ύπαρξης ορίων στους φυσικούς πόρους της γης οι οποίοι είναι πεπερασμένοι[2] όπως ισχυρίστηκαν οι δεύτεροι ή λόγω της μοιραίας αύξησης της εντροπίας[3] (και άρα των όλο και μεγαλύτερων μη διαθέσιμων χρησιμοποιήσιμων αποθεματικών ενέργειας) που χαρακτηρίζει τη βιομηχανική διαδικασία, όπως κατέληξε ο πρώτος. Ο συλλογισμός που συνήθως δείχνει γλαφυρά το ανέφικτο της αέναης ανάπτυξης είναι η υπόθεση της εξίσωσης βιοτικού επιπέδου του Τρίτου Κόσμου με τις ΗΠΑ που απλούστατα θα προκαλούσε την κατάρρευση του παγκόσμιου βιοσφαιρικού οικοσυστήματος.

Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011

Καλογερική απληστία


από την Λώρη Κέζα

Πριν πούμε οτιδήποτε για την προφυλάκιση του ηγουμένου πρέπει να θυμηθούμε συνοπτικά την υπόθεση. 

Υπάρχει λοιπόν μια λίμνη εκεί ανάμεσα σε Ξάνθη και Ροδόπη, που ανήκει στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου. «Ανήκει» με το γνωστό αποδεικτικό, το τουρκικό φιρμάνι που διασώζεται εδώ και χίλια χρόνια. Παρένθεση: το ελληνικό κράτος αποδέχεται την γνησιότητα των χρυσόβουλων γιατί σε τέτοια θεμελιώνεται η περιουσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Τουρκία. Που σκάλωνε το ιδιοκτησιακό: το ελληνικό κράτος θεωρεί όλες τις παρόχθιες εκτάσεις δημόσια γη. Ορίστηκε λοιπόν μια δίκη για να δουν ποιος θα νικήσει, το χρυσόβουλο ή οι διατάξεις για τον κοινόχρηστο χαρακτήρα της λίμνης;
Το ελληνικό Δημόσιο παραιτήθηκε από τις διεκδικήσεις και η λίμνη πέρασε επισήμως στην ιδιοκτησία της Μονής. Το μόνο κέρδος που θα μπορούσε να αποκομίσει ήταν να συνεχίζει να εισπράττει λεφτά από τους ψαράδες! Η περιοχή προστατεύεται από τη σύμβαση Ραμσάρ και δεν μπορεί να οικοδομηθεί. Είναι ένας τόπος τόσο όμορφος ώστε ο άθεος περιηγητής ίσως πιστέψει ότι υπάρχει Θεός. Ιδανικός τόπος για στοχασμό και προσευχή. 
Φευ, μόλις η Μονή έγινε ιδιοκτήτρια της λίμνης, αποφάσισε να την ξεφορτωθεί. Την επέστρεψε στο κράτος με αντάλλαγμα κτήριο 20.000 τ.μ. στους Θρακομακεδόνες και έκταση 8.600 στρέμματα στην Ουρανούπολη. Ακίνητα τα οποία πήγαν σε υπεράκτιες εταιρείες.

Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011

"Από την πολιτική εξαρτάται αν οδεύουμε σε ένα ευτυχές μέλλον ή σε επανάληψη των χειρότερων τραγωδιών που γνώρισε η ανθρωπότητα"






Ο κόσμος βρίσκεται σε μια εποχή πρωτοφανούς και βιώσιμης ανάπτυξης - Οι παράγοντες της ανάπτυξης - Η κυριαρχία των ατομικών ελευθεριών - Η κρίση αφορά μόνο τη δύση - Η κυριαρχία της δύσης - ΗΠΑ-Ευρώπη - Η οικονομική διάταξη στις ΗΠΑ - Η κρίση - Μετατροπή του ιδιωτικού χρέους σε δημόσιο - Η αδυναμία της πολιτικής - Οι ΗΠΑ είναι ήδη χρεοκοπημένες - Μικρό ιστορικό της μεθόδου οικοδόμησης της Ευρώπης - Ανάγκη για πολιτική ομοσπονδοποίηση της Ευρώπης - Τα τέσσερα «σενάρια» της διαχείρισης της κρίσης χρέους του ευρώ - Η πραγματική γέννηση των ΗΠΑ - Η Ευρώπη σε σταυροδρόμι - Δημοκρατία και αγορά: η μεγάλη αντίφαση - Ιστορικές αναλογίες με τις παραμονές του Α' παγκοσμίου πολέμου

του Ζακ Αταλί
©ppol.gr

Βρισκόμαστε σε μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή της οικονομικής κρίσης, που όμως έχει επίσης, κατά κάποιο τρόπο, κάτι το αυτονόητο. Λίγο πριν έρθω εδώ συνομιλούσα στο τηλέφωνο με μία από τις πιο εξέχουσες προσωπικότητες της κυβέρνησης των Αθηνών, για την κατάσταση της χώρας τους, που προφανώς είναι ταυτόχρονα τραγική, όσο και αναμενόμενη.


Ο κόσμος βρίσκεται σε μια εποχή πρωτοφανούς και βιώσιμης ανάπτυξης

Πώς γίνεται να έχουμε σήμερα κρίση, ανεπάρκεια των ευρωπαϊκών μηχανισμών, κρίση στις Ηνωμένες Πολιτείες και παράλληλα -και παραδόξως- να ζούμε σε μια συγκυρία που χαρακτηρίζεται παγκοσμίωςαπό πολύ έντονους ρυθμούς ανάπτυξης; Ιδού η μεγάλη αντίφαση: ο κόσμος σήμερα γνωρίζει τους ισχυρότερους ρυθμούς ανάπτυξης στην ιστορία του, 5% ετησίως, ενώ επιπλέον υπάρχουν όλα τα προαπαιτούμενα για μια ανάπτυξη ισχυρότατη και βιώσιμη!

Οι παράγοντες της ανάπτυξης 

Σας αναφέρω απλά πως τα επόμενα 30 χρόνια θα περάσουμε από τα 7 δις στα 9 δις τουλάχιστο κατοίκους στη Γη, με γιγάντιες αλλαγές, επιμήκυνση του προσδόκιμου επιβίωσης, πελώριες μετακινήσεις πληθυσμών, αυξανόμενη αστικοποίηση (που οδηγεί σε αύξηση του ενεργού πληθυσμού και άρα και της παραγωγής).
Διαθέτουμε σήμερα ανεπανάληπτο υλικό πλούτο (της τάξης των 500 τρις δολαρίων πάνω κάτω, όπου κάθε χρόνο προστίθενται περίπου άλλα 15 ως 20 τρις, πράγμα που δίνει όλο και μεγαλύτερα περιθώρια για επενδύσεις, ενώ επιπροσθέτως έχουμε όλο και λιγότερη βία, σε αντίθεση με ό,τι πιστεύουμε, και άρα όλο και λιγότερη καταστροφή του πλούτου αυτού λόγω πολέμων).
Ο τρίτος παράγοντας παραγωγής πλούτου, πρωτοφανής στην ιστορία, είναι η τεχνολογική πρόοδος, που επιταχύνεται με αδιανόητους ρυθμούς. Όλες οι προηγούμενες βιομηχανικές επαναστάσεις ήταν το αποτέλεσμα μιας μόνο τεχνολογικής επανάστασης (το 12ο αιώνα στη ναυσιπλοΐα, έκτοτε σε διάφορους άλλους τομείς).
Αλλά σήμερα έχουμε τουλάχιστο τέσσερις αν όχι πέντε τεχνολογικές επαναστάσεις σε εξέλιξη:

Αφελείς, λαϊκιστές και υπνοβάτες: οι αριστεροί συνοδοιπόροι της συμμορίας της δραχμής



Το παρακάτω κείμενο μετράει ήδη ένα μήνα ζωής. Γίνεται όμως ολοένα και πιο επίκαιρο όσο  η αγωνία μεγαλώνει για την τελική έκβαση της μάχης του "κουρέματος" (PSI+), και αυξάνουν οι πιθανότητες να κληθούν να μας κυβερνήσουν οι υποστηρικτές της επιστροφής στην δραχμή, είτε με την μορφή της ΝΔ του Σαμαρά ή είτε εκείνης του αριστερού μετώπου ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των συν αυτώ εθνολαϊκιστών σαν τον μοδάτο μπουρδολόγο  Δ. Καζάκη. 
Γίνεται επίσης ολοένα και πιο αποκαλυπτικό για τις συνέπειες της καταστροφικής "πολιτικής ορθότητας", όλων των συνιστωσών της αριστεράς, εκείνης δηλαδή της πεισματικής άρνησης να αντιμετωπίσουν το συγκεκριμένο και να αναλάβουν ευθύνες, να "λερώσουν" τα χέρια τους για χάρη της επιβίωσης του λαού τους... αντίθετα, αναπαύονται ως πόντιοι πιλάτοι στον διαπιστωτισμό τους και στις δυσοίωνες προφητείες τους για τις επερχόμενες καταστροφές, χωρίς οι ίδιοι να κουνούν το δαχτυλάκι τους προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, εκτός βέβαια εκείνης της μικροκομματικής τους επιβίωσης. 
Η αριστερά της ανιδιοτέλειας φαίνεται ότι υπάρχει πια μόνο στις αναμνήσεις μας - σήμερα, τα κομμάτια της, δογματικά, της "ευθύνης" ή και της ανευθύνης, προσκυνούν ιδεολογικά τους καζάκηδες και τους ομοίους του  - κι αν όχι όλοι φανερά σίγουρα αυτές τις "ιδέες" έχουν στο πίσω μέρος του συγχυσμένου δημοσιοϋπαλληλικού τους μυαλού...
Τέτοια υπηρεσία δεν θα την φανταζόταν καν η συμμορία της δραχμής και οι "ελβετοί" καταθέτες. Κι όπως ξέρουμε κι από την ιστορία, διαφθορά και ηλιθιότητα μια χαρά τα βρίσκουν μεταξύ τους:


Με αφορμή μια εκδήλωση στην Ν. Ιωνία
του Γιώργου Προκοπάκη*

Αφορμή για το σημείωμα η "ειδησεογραφική" κάλυψη συγκέντρωσης του κ. Καζάκη στη Ν. Ιωνία υπό την αιγίδα του Δημάρχου παρακαλώ, (εδώ), αλλά και η ...απίθανη επιχειρηματολογία του κ. Χαλβατζή στις Ανατροπές στις 21/11. Παρόμοια ανευθυνολογία και λαϊκισμός στην πορεία προς την ικανοποίηση του επαναστατικού ονείρου της επιστροφής στη δραχμή ή τη μνα.
ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

Το κράτος έχει πρόβλημα και αναγκάζεται να δανεισθεί την πρωτοχρονιά €1 δισ. Μπορεί να το κάνει με δύο τρόπους:
1. Δανείζεται €1 δισ για 30 χρόνια με επιτόκιο 5%. Στις 31 Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου θα έχει καταβάλει €50 εκατ σε τόκους και λογιστικά το χρέος του θα είναι €1 δισ μεγαλύτερο από ό,τι ένα χρόνο πριν.
2. Δανείζεται €1 δισ για 3 μήνες με επιτόκιο 5% και κάθε τρεις μήνες ξαναδανείζεται €1 δισ και λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο μετά τον νέο δανεισμό εξωφλεί το προηγούμενο δάνειο. Στις 31 Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου θα έχει καταβάλει €50 εκατ σε τόκους και λογιστικά το χρέος του θα είναι €1 δισ μεγαλύτερο από ό,τι ένα χρόνο πριν.

Η δεύτερη περίπτωση είναι αυτό που λέμε "βραχυχρόνιος δανεισμός", τα έντοκα γραμμάτια του δημοσίου 13 εβδομάδων. 
Ας ξεχάσουμε το γεγονός ότι στη δεύτερη περίπτωση το επιτόκιο που θα έπαιρνε από τους δανειστές θα ήταν οπωσδήποτε μικρότερο της πρώτης. Το αποτέλεσμα των δύο τρόπων δανεισμού είναι το ίδιο. Η μόνη διαφορά είναι ότι στη δεύτερη περίπτωση "δανείστηκε" €4 δισ από τις Τράπεζες και επέστρεψε € 3 δισ, δηλαδή καθαρό €1 δισ, όπως και στην πρώτη περίπτωση.

Τόσο ο κ. Καζάκης, όσο και ο κ. Χαλβατζής διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους και καταγγέλουν ότι η περίφημη και πολυπόθητη 6η δόση δεν χρειάζεται, γιατί απλούστατα "πηγαίνει στις Τράπεζες σε τόκους και τοκοχρεολύσια".

Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011

Το Ζεν του Στιβ Τζομπς



από την παρουσίαση του εκδότη: 
Σε συνεργασία με τη Forbes Media, τη JESS3 και τον Wiley, οι εκδόσεις ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ ανακοινώνουν την έκδοση του βιβλίου Το Ζεν του Στιβ Τζομπς σε κείμενο του Caleb Melby, αρθρογράφο του περιοδικού Forbes,και εικόνες από τη JESS3. Αυτή η γραφική νουβέλα, φόρος τιμής στον Steve Jobs (1955-2011), συνιδρυτή της Apple, αποτελεί το αποτέλεσμα εκτενούς έρευνας μιας εξαιρετικά ενδιαφέρουσας περιόδου στη ζωή του Jobs, η οποία άλλαξε ριζικά την τεχνολογία και τη σχεδίαση.
Ο Steve Jobs επηρέασε σημαντικά πάρα πολλούς ανθρώπους. Αυτό που λίγοι αντιλαμβάνονται είναι ότι μεγάλο μέρος της επιτυχίας του οφειλόταν στη συνεργασία του με σχεδιαστές, μηχανικούς και τους κορυφαίους στοχαστές του κόσμου.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1980, ο Jobs εξαναγκάστηκε σε παραίτηση από την Apple. 

Στη συνέχεια ίδρυσε τη NeXT, μια εταιρεία υπολογιστών με έδρα το Ρέντγουντ στην πολιτεία της Καλιφόρνια. Κυνικοί δημοσιογράφοι ξεκίνησαν τότε να αναρωτιούνται αν ο Jobs θα ήταν ένας διάττοντας αστέρας, καθώς οι πωλήσεις των υπολογιστών της NeXT, καίτοι όμορφοι, ήταν απογοητευτικές. Σ’ αυτήν τη δύσκολη περίοδο της ζωής του, ο Jobs ανακάλυψε την πνευματική πλευρά του μέσα από μια μοναδική φιλία με τον Kobun Chino Otogawa, έναν Ιάπωνα Βουδιστή ιερέα του Ζεν. Αυτή η πνευματική φιλία δημιούργησε τελικά τα θεμέλια της διαρκούς πρωτοποριακής επιτυχίας του Jobs.

Το Ζεν του Στιβ Τζομπς απεικονίζει τη φιλία μεταξύ του Jobs και του Kobun. Ο Kobun μετανάστευσε στις ΗΠΑ από την Ιαπωνία στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Ήταν ένας πρωτοποριακός άνθρωπος, ο οποίος δεν εκτιμούσε ιδιαίτερα τους κανόνες αλλά έτρεφε μεγάλο πάθος για την τέχνη και το σχέδιο. Ο Kobun ήταν για το Βουδισμό ότι ήταν ο Jobs για την τεχνολογία: Ένας αποστάτης των παραδοσιακών μεθόδων.

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011

Όσκαρ Λαφοντέν: παροχή δανείων στα κράτη κατευθείαν από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Το πάτημα ενός κουμπιού αρκεί για να καταρρεύσουν αμέσως οι χρηματιστηριακές αγορές και οι οίκοι αξιολόγησης






Οι πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις του αριστερού σοσιαλδημοκράτη, πρώην υπουργού οικονομικών της Γερμανίας με το SPD και συμπροέδρου σήμερα του κόμματος DIE LINKE, όπως καταγράφονται σε συνέντευξη που δημοσιεύεται στο ΒΗΜΑ:
  • Επιστρέφοντας από τις Βρυξέλλες στο Βερολίνο στις 9 Δεκεμβρίου η Ανγκελα Μέρκελ ανήγγειλε θριαμβευτικά ότι έσωσε και πάλι το ευρώ. Δικαιολογημένη θριαμβολογία;
«Οχι. Οι ευρωπαίοι πρωθυπουργοί παραγνωρίζουν δυστυχώς το πρόβλημα. Δεν υπάρχει σωτηρία του ευρώ χωρίς αναδιάταξη του τραπεζικού τομέα. Ο τομέας αυτός είναι υπεύθυνος για την έκρηξη των χρεών τα τελευταία χρόνια. Χωρίς δημόσια οργάνωση των τραπεζών το ευρώ δεν έχει μέλλον».

  • Αρκεί όμως αυτό; Τι θα κάνατε εσείς στη θέση της καγκελαρίου για να σώσετε το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα;
«Το βασικό είναι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να δώσει κατευθείαν πιστώσεις στα κράτη – υπό όρους φυσικά. Χωρίς τέτοιες πιστώσεις οι τόκοι θα συνεχίσουν να εκτινάζονται στα ύψη και τα χρέη να αυξάνονται ακατάσχετα. Η κυρία Μέρκελ μπλοκάρει ανεύθυνα για ιδεολογικούς λόγους αυτόν τον δρόμο, ο οποίος θεωρείται από όλο και περισσότερους ειδικούς ο μοναδικός σωστός».

  • Δεν θεωρείτε τη μείωση των χρεών προϋπόθεση για το ξεπέρασμα της κρίσης;
«Σίγουρα η Αριστερά θέλει μείωση των χρεών επειδή τα χρέη προκαλούν και περιορισμό της ελευθερίας. Ο καβγάς γίνεται για το ποιος είναι ο σωστός δρόμος γι’ αυτό. Για την Ελλάδα, π.χ., θέλουμε δραστική μείωση των δαπανών για τους εξοπλισμούς, καθώς και καταπολέμηση της φοροδιαφυγής των πλουσίων. Αλλά το ίδιο ισχύει φυσικά για όλη την Ευρώπη. Ο γενικός κανόνας είναι: τα χρέη των κρατών είναι οι περιουσίες των πλούσιων ιδιωτών».

Το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα απλά καταρρέει ...ολόκληρο!




Στην πιο πρόσφατη πανελλαδική δημοσκόπηση -στις 20 Δεκεμβρίου, από την εταιρεία to the point για την ΕΤ3- η κατάρρευση ολόκληρου του σημερινού πολιτικού συστήματος είναι παραπάνω από εμφανής. 
Πρωτοφανή χαμηλά ποσοστά για ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ, καμιά ωφέλεια για την αριστερά του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ,  καθώς και δημοσκοπική αντιστροφή για εκείνη της  ΔΗΜΑΡ μετά την παροδική φούσκα του τελευταίου ενάμισι μήνα.
Μόνο οι Οικολόγοι Πράσινοι μοιάζουν να μην επηρεάζονται από την άμπωτη και την παλίρροια του πολιτικού συστήματος παραμένοντας σταθερά γύρω στο 3% για πολλοστή δημοσκόπηση.

Δείτε ολόκληρη την δημοσκόπηση εδώ και θυμηθείτε επί τη ευκαιρία, το "πως οι εταιρείες δημοσκοπήσεων μετατρέπονται σε ...οίκους αξιολόγησης", εδώ

Η δημοσκόπηση αυτή μοιάζει να απεικονίζει σχεδόν αντικειμενικά το γενικό αίσθημα που όλοι βιώνουμε: ότι πολίτες βουβοί και οργισμένοι ψάχνουν μακριά από "κόμματα - απολιθώματα και αρτηριοσκληρωτικούς μηχανισμούς" που είναι πια κοινή παραδοχή ότι δεν διαθέτουν ίχνος ευθύνης και εναλλακτικής πολιτικής παρά μόνο μικροκομματικούς υπολογισμούς.
Φαίνεται ότι σύντομα πια, το μεταβατικό αυτό στάδιο θα δώσει την θέση του σε μια νέα πολιτική φάση, όπου νέοι σχηματισμοί, ζωντανοί και δημοκρατικοί, θα αποτελέσουν συμμετοχικά εργαστήρια παραγωγής εναλλακτικών πολιτικών για την βιώσιμη έξοδο από την κρίση και την θεσμική θωράκιση της χώρας μας από τις συμμορίες της δραχμής και του πελατειακού συστήματος. Τέτοιες διεργασίες ήδη έχουν ξεκινήσει στην κοινωνία των πολιτών. 
Έστω και σχετικά αργά.
Ευτυχώς "η φύση απεχθάνεται το κενό" - ιδιαίτερα το πολιτικό κενό...


Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

Ετεροβαρής συμφωνία-φιάσκο που ευνοεί τις Ελβετικές Τράπεζες και τους "μεγάλους" φοροφυγάδες

Η ομιλία του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Παπαδημούλη στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής σχετικά με την «Κύρωση του Πρωτοκόλλου µεταξύ Ελλάδας και Ελβετίας το οποίο τροποποιεί τη Σύµβαση μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Ελβετικής Συνοµοσπονδίας για την αποφυγή της διπλής φορολογίας αναφορικά µε τους φόρους εισοδήματος»:
“Καταρχήν, θα ήθελα να αναφέρω μερικά αριθμητικά δεδομένα για το θέμα που συζητούμε, γιατί δικαίως σκανδαλίζει την ελληνική κοινή γνώμη και δικαίως απασχολεί και σημαντικό μέρος της δημοσιότητας. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του επίσημου Εθνικού Ελβετικού Ινστιτούτου, που λέγεται HELVEA, από το 2009 έως το 2011, κυρία Πρόεδρε, οι καταθέσεις Ελλήνων σε τράπεζες της Ελβετίας διπλασιάστηκαν. Σύμφωνα με μελέτη του ίδιου Ινστιτούτου, από αυτά τα δισεκατομμύρια ευρώ 99% είναι μαύρα κι 1% είναι δηλωμένα. Όσοι έχουν ασχοληθεί με το θέμα γνωρίζουν ότι οι περισσότερες ελβετικές τράπεζες έχουν ειδικό τμήμα στη διεύθυνση για πελάτες εξωτερικού για τους Έλληνες. Όλα αυτά συμβαίνουν την περίοδο που εδώ η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων ματώνει με μεγάλες περικοπές μισθών, συντάξεων και υψηλή ανεργία.

Πόσα, λοιπόν, παίρνει το ελληνικό κράτος από τη φορολογία των τόκων των καταθέσεων – και δεν αναφέρομαι στον έλεγχο των φορολογικών παραβάσεων; Τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία αναφέρουν ότι το 2009 πήρε 9 εκατομμύρια ελβετικά φράγκα, ψίχουλα δηλαδή.

Έρχομαι στη Σύμβαση που συζητούμε. Καταρχήν, πρόκειται για μια Σύμβαση, που υπογράφτηκε από την ελληνική πλευρά το Νοέμβριο του 2010.
Από την ελβετική πλευρά, την υπέγραψε μία Υπουργός, η κυρία Splumf. 

Από την ελληνική πλευρά, την υπέγραψε ο Έλληνας πρέσβης στην Ελβετία, ο κ. Μουρίκης. 
Χρειάστηκε να κάνω πολλές ερωτήσεις και να πιέσω πάρα πολύ, για να υπάρξει τελικά μια γραπτή δήλωση του κ. Βενιζέλου με την οποία έλεγε ευγενικά, ότι αυτή η Σύμβαση είχε χαθεί, ξεχαστεί κάπου στο Υπουργείο Εξωτερικών, δεκατρείς μήνες τώρα, κι έτσι δεν είχε έρθει για κύρωση στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.

Διαστάσεις μαζικής υστερίας λαμβάνει ο θρήνος στη Βόρειο Κορέα για το θάνατο του ηγέτη της χώρας Κιμ Γιονγκ-Ιλ



Η ΚΕ του ΚΚΕ απέστειλε στην ΚΕ του Κόμματος Εργατών Κορέας το ακόλουθο συλλυπητήριο μήνυμα για το θάνατο του Κιμ Γιονγκ Ιλ:
Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στην ΚΕ του Κόμματος Εργατών Κορέας, στην ηγεσία της ΛΔ Κορέας και στο λαό της για το θάνατο του Κιμ Γιονγκ Ιλ, Γενικού Γραμματέα του Κόμματος Εργατών Κορέας.
Ο λαός της ΛΔ Κορέας έχει δικαίωμα να προχωρήσει στο δρόμο ανάπτυξης που έχει επιλέξει ενάντια στις κάθε λογής ιμπεριαλιστικές παρεμβάσεις στο εσωτερικό της χώρας.
Η υπεράσπιση του δικαιώματος αυτού έχει ιδιαίτερη σημασία σήμερα που καιροφυλακτούν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, εντείνουν την επιθετικότητα και πληθαίνουν τους τυχοδιωκτισμούς τους κατά της ΛΔ Κορέας.
Το ΚΚΕ αντιτάσσεται στα σχέδια αυτά. Στέκεται αλληλέγγυο με τον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα του Κόμματος Εργατών Κορέας και του κορεάτικου λαού (από τον Ριζοσπάστη )


Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

Θα "σκάσει" η οικονομία της Κίνας; + Ανύπαρκτη οικονομία…


Θα "σκάσει" η οικονομία της Κίνας; 
του Paul Krugman
ΤΟ ΒΗΜΑ/ The New York Times
Σκεφτείτε την ακόλουθη εικόνα: σε κάποια χώρα, η πρόσφατη οικονομική ανάπτυξη έχει βασιστεί σε μια τεράστια άνθηση του κατασκευαστικού κλάδου, που τροφοδοτείται από τις συνεχώς αυξανόμενες τιμές των ακινήτων, και παρουσιάζει τα κλασικά γνωρίσματα μιας φούσκας. Υπήρξε ραγδαία μεγέθυνση και στα δάνεια - με μεγάλο μέρος αυτής της αύξησης των πιστώσεων να πραγματοποιείται όχι μέσω των παραδοσιακών στεγαστικών δανείων, αλλά μέσω από ανεξέλεγκτα «σκιώδη» τραπεζικά προϊόντα («shadow banking») -που δεν εποπτεύονται από την κυβέρνηση, ούτε καλύπτονται από κυβερνητικές εγγυήσεις. Τώρα η φούσκα σκάει - και υπάρχουν πραγματικοί λόγοι να φοβάται κανείς την έλευση μιας χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης. Μήπως περιγράφω την Ιαπωνία στα τέλη της δεκαετίας του 1980; Μήπως περιγράφω την Αμερική του 2007; Θα μπορούσα. Όμως αυτή τη στιγμή μιλάω για την Κίνα, που εξελίσσεται σε μια ακόμη επικίνδυνη παράμετρο για την παγκόσμια οικονομία.
Υπήρξα απρόθυμος να εμβαθύνω στην κατάσταση της Κίνας, εν μέρει διότι είναι πολύ δύσκολο να πληροφορηθεί κανείς τι πραγματικά συμβαίνει εκεί. Όλες οι οικονομικές στατιστικές «διαβάζονται», στην καλύτερη περίπτωση, σαν μια ιδιαίτερα βαρετή μορφή επιστημονικής φαντασίας, αλλά τα νούμερα από την Κίνα είναι ακόμη πιο φανταστικά από το σύνηθες. Θα στρεφόμουν προς τους ειδικούς «Κινεζολόγους» για να με κατευθύνουν, αλλά ο καθένας φαίνεται να λέει τα δικά του.
Κι όμως, ακόμη και τα επίσημα στοιχεία είναι ανησυχητικά - και οι πρόσφατες ειδήσεις είναι αρκετά δραματικές ώστε να ενεργοποιήσουν «καμπανάκια» συναγερμού.

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

Πόθεν έσχες: Ποιοι πλούτισαν από την πολιτική;




Σχολιάζοντας την ανάρτηση στο διαδικτυακό τόπο της Βουλής των Ελλήνων των «Πόθεν Έσχες» βουλευτών και υπουργών για το 2009, ο συν-εκπρόσωπος Τύπου των Οικολόγων Πράσινων, Τάσος Κρομμύδας, δήλωσε:

"Το κρίσιμο είναι να γνωρίζουν οι πολίτες όχι απλά τη σημερινή περιουσία των πολιτικών αλλά το πώς αυτή μεταβλήθηκε κατά τη διάρκεια της πολιτικής τους καριέρας. Επομένως, ελάχιστη πρακτική αξία έχει η σημερινή κίνηση της Βουλής αν δε συνοδεύεται και από τη δημοσιοποίηση του πόθεν έσχες βουλευτών και υπουργών για το πρώτο έτος εκλογής τους ώστε να μπορούμε να μάθουμε ποιοι και πόσο πλούτισαν από την πολιτική. 
Ταυτόχρονα, πρέπει άμεσα να δοθούν πλήρεις εξηγήσεις για τις αναλήψεις σημαντικών ποσών μέσα στο 2009, πρώτη χρονιά της κρίσης. 
Μέχρι τότε, το πολιτικό σύστημα θα φαίνεται ότι κάνει τα πάντα προκειμένου να καλύψει τους δικούς του ανθρώπους."


*από τον ιστότοπο των Οικολόγων Πράσινων
*Τα πόθεν έσχες των Βουλευτών: εδώ
*Η σχετική ανακοίνωση της Δημοκρατικής Αριστεράς, εδώ

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

Αυτό επιδιώκει η συμμορία της δραχμής (!;)




Η "δουλειά" να μείνει στους "επαγγελματίες"

του Κώστα Καλλίτση*

Αν δεν τα καταφέρουμε, διολισθαίνουμε σε εθνικό νόμισμα.

Αυτό επιδιώκουν όσοι πλούτισαν κλέβοντας τις επιχειρήσεις τους, κρατικά και ασφαλιστικά ταμεία, όσοι δεν τίμησαν την εμπιστοσύνη που τους έδειξαν οι καταθέτες. 

Αυτό επιδιώκει η συμμορία της δραχμής – όψιμοι εποικιστές του Λονδίνου, μαυραγορίτες με offshore, «αεράτοι» πελάτες ελβετικών τραπεζών, τρανοί διαμορφωτές της πολιτικής σκηνής και της κοινής γνώμης, επιχειρηματίες και τραπεζίτες που δεν σώζονται αν δεν επαναλειτουργήσει ο Χολαργός. 
Αν αποτύχουμε, θα επαναγοράσουν τη χώρα έναντι πινακίου φακής και η νέα γενιά δημοκρατικών αγώνων φοβούμαι ότι θα διεξαχθεί με μέτωπο στον αυταρχισμό και τις συμμορίες της εξουσίας τους.

Είναι εθνικός στόχος να παραμείνουμε στο ευρώ.

Κρίσιμο σκαλοπάτι, η ευόδωση της συμφωνίας της 27ης Οκτωβρίου. Πρόκειται για λεπτή και σύνθετη διαδικασία, με δύο σκέλη. 
Την οριστικοποίηση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, προκειμένου να προχωρήσει η συμμετοχή των ιδιωτών (PSI) στο «κούρεμα» των 206 δισ. Και την ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης με τους ιδιώτες ώστε, ανάλογα με τη συμμετοχή τους, να αποτιμηθούν επιπλέον απαιτήσεις και μέτρα για την προσεχή 3ετία. 
Αν πάμε καλά, θα έχουμε την ευκαιρία συνέχισης της μεταρρύθμισης της χώρας, με τις κοινωνικές και πολιτικές συγκρούσεις να διεξάγονται στο δημοκρατικό πεδίο της ευρωπαϊκής Ελλάδας. 

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

Και η σκληρή πραγματικότητα...

"Παρατείνεται η αβεβαιότητα για τη χρηµατοδότηση της ελληνικής οικονοµίας καθώς αµφισβητείται η δυνατότητα υλοποίησης της συµφωνίας της 26ης Οκτωβρίου. Τη στιγµή που οι διαπραγµατεύσεις για το «κούρεµα» των ελληνικών οµολόγων (PSI) βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη, η αδυναµία του πολιτικού συστήµατος να εφαρµόσει τα συµφωνηθέντα προβληµατίζει τους πιστωτές µας όσον αφορά την εκταµίευση των 89 δισ. ευρώ στην αρχή του επόµενου έτους. Πρόκειται για την πρώτη δόση του νέου πακέτου βοήθειας, η οποία αφορά τη χρηµατοδότηση του PSI, τη στήριξη των τραπεζών και την κάλυψη των δανειακών αναγκών του ∆ηµοσίου.... «Οι Ευρωπαίοι καλούνται να δώσουν ένα µεγάλο ποσό σε µια κυβέρνηση η οποία όχι µόνο έχει περιορισµένο χρονικό ορίζοντα αλλά το έργο της υπονοµεύεται από τα κόµµατα που την απαρτίζουν»...Μπροστά λοιπόν στην αδυναµία της Ελλάδας να εφαρµόσει τα συµφωνηθέντα, ορισµένοι υποστηρίζουν ότι τα χρήµατα είναι καλύτερα να δοθούν στις ευρωπαϊκές τράπεζες για να καλύψουν τα ανοίγµατά τους στην Ελλάδα παρά στο αναξιόπιστο ελληνικό πολιτικό σύστηµα.
...«Εµείς λέµε ότι σκοπός της κυβέρνησης είναι να υλοποιήσει τη συµφωνία της 26ης Οκτωβρίου, δηλαδή να “τρέξει” το PSI και να υπογράψει τη δανειακή σύµβαση. Το ερώτηµα όµως που απασχολεί τους Ευρωπαίους είναι ποιος θα την εφαρµόσει»"
Κατά τα άλλα οι διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές συνεχίζονται ...και η Αριστερά "απολαμβάνει υπεύθυνα" ...τις δημοσκοπήσεις.


Δείτε σχετικά: Αυτό επιδιώκει η συμμορία της δραχμής (!;)   (και ημείς -αριστεροί και οικολόγοι- άδομεν...)

Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011

Το όνειρο



του Γιώργου Κοτανίδη*

Είδα ένα όνειρο. 

Ήτανε λέει εκλογές σε λίγες μέρες και η τελευταία δημοσκόπηση έφερνε στην πρώτη θέση με 49% το «Μέτωπο». Αλλά ποιο ήταν το «Μέτωπο» δεν ήξερα σαν να έλλειπα καιρό και αναρωτήθηκα μέσα στον ύπνο μου γυρνώντας ίσως από την άλλη πλευρά. 

Τότε εμφανίστηκε μια ευγενική μορφή, σαν παλιός κομμουνιστής, ο οποίος με την κρυστάλλινη διαύγεια που μόνον τα όνειρα σου προσφέρουν, μου εξήγησε: το «Μέτωπο» ήταν η αριστερά, ολόκληρη η αριστερά, με τα κοινοβουλευτικά της κόμματα αλλά και τις επαναστατικές οργανώσεις. 
Αισθάνθηκα μεγάλη χαρά και ρώτησα πως βρέθηκε στο 49%. 
Τα πράγματα έγιναν ως εξής μου είπε: Όταν ξέσπασε η μεγάλη οικονομική κρίση και η κυβέρνηση μαζί με τη δεξιά δίσταζαν να το παραδεχτούν και έλεγαν ψέματα στο λαό, η αριστερά συνειδητοποίησε ότι η απειλή στρέφεται κατά της εθνικής μας ανεξαρτησίας και κυρίως των αδύναμων τάξεων, αποφάσισε να πει την αλήθεια. Κάλεσε σε κοινή σύσκεψη όλες τις οργανώσεις και πρότεινε να κινηθούν απέναντι στην απειλή, με άξονα το γράμμα του Νίκου Ζαχαριάδη όταν μας επιτέθηκαν οι Ιταλοί. 

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011

Έλεγχος τώρα στις γκρίζες περιουσίες



Διαβάζουμε σήμερα στις ειδήσεις:
"Εντολή να γίνει καθολικός έλεγχος στις δηλώσεις «πόθεν έσχες» όλων των υπαλλήλων του υπουργείου Οικονομικών (εργαζόμενοι στο ΣΔΟΕ, εφορίες, ελεγκτικά κέντρα, τελωνεία κτλ.) έδωσε πριν λίγο ο υπουργός Οικονομικών κ. Ευ. Βενιζέλος προκειμένου όπως λέει ο ίδιος να διαφυλαχθεί το κύρος του προσωπικού και των στελεχών του υπουργείου που προΐσταται.
...ο κ. Βενιζέλος σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών «ζήτησε να του παρουσιαστούν συγκεκριμένα στοιχεία ενώ, προκειμένου να διαφυλαχθεί το κύρος του προσωπικού και των στελεχών των Υπουργείου Οικονομικών και να μη γενικεύονται κατηγορίες, αλλά και να εντοπιστούν τυχόν παραβατικές συμπεριφορές, έδωσε εντολή στις αρμόδιες υπηρεσίες να γίνει φορολογικός επανέλεγχος, καθώς και έλεγχος των δηλώσεων «πόθεν έσχες» όλου του προσωπικού που υπηρετεί στο Υπουργείο Οικονομικών" (ΤΟ ΒΗΜΑ)
Βέβαια, ο ΥΠΟΙΚ,  γνωστός τοις πάσι ως "σημαντική μονάδα αυτού που ονομάζουμε πολιτικό σύστημα. Του συστήματος που ευθύνεται, σε μεγάλο βαθμό, γι αυτό που είναι η χώρα" -κατά την αναπάντητη ανοιχτή επιστολή που του έστειλε ο Κώστας Βαξεβάνης, προσποιείται ακόμα και μετά τις αποκαλύψεις Σπινέλλη και Λέκκα, τον ανήξερο, για την διαφθορά που ξεχειλίζει στο προσωπικό του υπουργείου του με προεξάρχοντες ελεγκτές και διευθυντικά στελέχη... 
Οι λέξεις που σκόπιμα χρησιμοποιεί, όπως "συγκεκριμένα στοιχεία" και "τυχόν παραβατικές συμπεριφορές" είναι ενδεικτικές. 
Τυχόν;

Ευρωζώνη στα όρια... Η δημοσιονομική πειθαρχία χωρίς αλληλεγγύη είναι καταδικασμένη σε αποτυχία

του Τάσου Κρομμύδα*

Δύο είναι οι διαστάσεις της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής που την κάνουν να ξεχωρίζει στην πορεία ενοποίησης της Ευρώπης. 
  • Κατ’αρχάς έχει ιστορική βαρύτητα το ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα νέο βήμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, χωρίς όμως τη Βρετανία. 
  • Εξίσου ιστορική καμπή –αλλά ανησυχητική- είναι το ότι μια τόσο σημαντική συνάντηση για τη διαμόρφωση ευρωπαϊκής στρατηγικής απέναντι στην κρίση δεν είχε παρά το χαρακτήρα μιας διακυβερνητικής απόφασης, η οποία επικύρωνε τη Γαλλογερμανική συμφωνία που είχε προηγηθεί λίγες μέρες νωρίτερα. 
Πρόκειται για εξελίξεις που περισσότερο καταστρέφουν το εγχείρημα της Ευρωπαϊκής ενοποίησης, παρά το ολοκληρώνουν. Κυρίως όμως η Σύνοδος φανέρωσε μια τριπλή αποτυχία της στάσης της ΕΕ και των ηγετών της:

  •  Δεν υπάρχει αξιόπιστη οικονομική στρατηγική. Με αφετηρία την περίπτωση της Ελλάδας, οι ηγέτες της ΕΕ καθιερώνουν σε πανευρωπαϊκό επίπεδο τη λιτότητα ως μόνη συνταγή απέναντι στην κρίση. Όμως από μόνοι τους οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί δεν επαρκούν ως οικονομική στρατηγική. Χαρακτηριστικό είναι πως η Ιρλανδία, η Ισπανία και η Πορτογαλία, πριν το ξέσπασμα της κρίσης δεν αντιμετώπιζαν σημαντικά ελλείμματα στους προϋπολογισμούς τους. Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως με τέτοιους όρους πιθανόν θα ήταν ανέφικτη η επανένωση της Γερμανίας τη δεκαετία του ’90. Μια πραγματική στρατηγική δημοσιονομικής ένωσης θα περιελάμβανε και συντονισμένα μέτρα για την καταπολέμηση της φοροαποφυγής και θα προχωρούσε σε μια πιο δίκαιη κατανομή βαρών που θα περιλάμβανε και το χρηματοπιστωτικό τομέα και τις πολυεθνικές επιχειρήσεις. Η απουσία αυτή δεν αφήνει περιθώριο στα κράτη μέλη να ισοσκελίσουν τους προϋπολογισμούς τους παρά μόνο μέσα από περικοπές δαπανών. Οι οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις της εμμονής στη λιτότητα είναι ήδη εμφανείς: Η Ευρώπη κυλά στην ύφεση και οι ανισότητες εντείνονται.

Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011

Μα κλέβουν οι εφοριακοί; Θεός φυλάξοι...

Βοήθειά μας...

Το πελατειακό κράτος εταράχθη - η Αριστερά εσιώπησε (για άλλη μια φορά). 
Μα τι λέει αυτός ο Σπινέλλης; 
Κλέβουν οι ελεγκτές δημόσιοι υπάλληλοι στην Ελλάδα; 
Ανήκουστο... 
Και κλέβουν -ειδικά οι εφοριακοί- τέτοια ποσά που ισοδυναμούν και με τις έξι δόσεις του δανείου της τρόϊκας; 
Εξωφρενικό...
Αφαιρούν το 40% των οφειλών των ελεγχομένων, βάζουν το 40% στην τσέπη και φέρνουν το 20% στο κράτος;
Τρελό...
Και τα λεφτά τι τα κάνουν; Αγοράζουν σπίτια, οικόπεδα, μαγαζιά στα ονόματα όλων των συγγενών πρώτου βαθμού (γιατί άλλον δεν εμπιστεύονται) κι ότι περισσεύει το βγάζουν στην Ελβετία;
Έλα τώρα...
Έχουν offshore τελωνειακοί και εφοριακοί;
Δεν θάσαι καλά...
Κανείς δεν ελέγχει το πόθεν έσχες των ίδιων και των συγγενών τους;
Αποκλείεται...
...μήπως να κάνουμε μια επιτροπή; 

Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011

Να μπουν άμεσα στο στόχαστρο οι γκρίζες περιούσιες από διαφθορά και φοροδιαφυγή



Η δικαίωση μιας πρότασης "πολιτικού κόστους" από τους Οικολόγους Πράσινους. 
Ποιες πολιτικές δυνάμεις θα τους ακολουθήσουν;

Η πρόταση:
Πάταξη φοροδιαφυγής ή περιττός δανεισμός;PDFΕκτύπωσηE-mail
Ειδήσεις Δελτία Τύπου
Παρασκευή, 18 Νοέ. 2011, 10:52
Σχολιάζοντας τα συμπεράσματα της Έκθεσης Ράιχενμπαχ για τη φοροδιαφυγή και τα σχετικά στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας, ο εκπρόσωπος Τύπου των Οικολόγων Πράσινων Τάσος Κρομμύδας έκανε την εξής δήλωση:
Επιβεβαιώνεται δυστυχώς ότι, από τη συνενοχή του πολιτικού συστήματος με τη φοροδιαφυγή, χάνουμε κάθε χρόνο δημόσια έσοδα όσο η 6η δόση. Η τρόικα που στο μεσοπρόθεσμο προεξοφλούσε μόλις 0,5 δις ευρώ ετήσια έξοδα από την πηγή αυτή παραδέχεται τώρα ότι ρεαλιστικό είναι το 16πλάσιο. Αυτό που δε λέγεται είναι ότι αν τα έσοδα αυτά έμπαιναν στο δημόσιο ταμείο δε θα υπήρχαν πιέσεις με μέτρα σοκ και κανείς δανειστής σήμερα δε θα μπορούσε να μας εκβιάσει. Οι Οικολόγοι Πράσινοι δεν έχουμε κουραστεί να επιμένουμε σε απλές και πρακτικές προτάσεις για να μπουν άμεσα στο στόχαστρο οι γκρίζες περιούσιες από διαφθορά και φοροδιαφυγή. Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια ανοχής ούτε σε συμφέροντα που φέρνουν σε ομηρία όλη την κοινωνία, ούτε στο πολιτικό σύστημα που τους προστατεύει ούτε στην τρόικα που τους κάλυπτε μέχρι τώρα απαιτώντας ισοδύναμα μετρά σοκ επί δικαίων και αδίκων.
Η δικαίωση:
Δ. Σπινέλλης : Έτσι παίρνουν τις «μίζες» οι εφοριακοί
Έσοδα 13 δισ. ευρώ, ποσοστό 5%-6% επί του ΑΕΠ, χάνει κάθε χρόνο το κράτος από τη φοροδιαφυγή, που οργιάζει στη χώρα μας, κατατάσσοντάς την Ελλάδα στη θέση του πρωταθλητή ανάμεσα στις χώρες- μέλη του ΟΟΣΑ.

Συγκλονιστικά στοιχεία για το ύψος της φοροδιαφυγής που πνίγει τα έσοδα του προϋπολογισμού ήρθαν χθες το φως της δημοσιότητας, στη διάρκεια εκδήλωσης του ΕΛΙΑΜΕΠ, όπου ο πρώην γενικός γραμματέας Πληροφοριακών Συστημάτων του υπ. Οικονομικών, Διομήδης Σπινέλλης, μίλησε για τη διαφθορά στον φοροεισπρακτικό μηχανισμό και τον κανόνα του «4-4-2» (ή 40%-40%-20%), που όπως είπε αποτελεί κοινό μυστικό για όσους γνωρίζουν το χώρο. Το 40% αφορά την «έκπτωση» επί του προστίμου που κάνει στον φορολογούμενο ο ελεγκτής, το άλλο 40% είναι το ποσό που «τσεπώνει» ο ελεγκτής, και μόνο το 20% είναι το τελικό έσοδο που καταλήγει στα κρατικά ταμεία !

"Nα στηριχθεί η ελληνική πραγματική οικονομία": η αντιμνημονιακή επιστροφή του Βαγγέλη (for President)


από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ:
Συνάντηση με τον Eπίτροπο Περιφερειακής Πολιτικής κ. Γιοχάνες Χαν είχε σήμερα ο υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος, η οποία πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή του επικεφαλής της Ομάδας Δράσης της ΕΕ για την Ελλάδα Χορστ Ράιχενμπαχ, καθώς και υπηρεσιακών παραγόντων της ΕΕ και μελών της Ομάδας Δράσης για την Ελλάδα.

Mετά τη συνάντηση, ο κ. Βενιζέλος δήλωσε:
"Το βασικό αντικείμενο της συνάντησης που είχα με τον Επίτροπο κ. Χαν, που τον συνόδευε και ο κ. Ράιχενμπαχ, ο επικεφαλής της ομάδας για την τεχνική βοήθεια προς την Ελλάδα, ήταν η αντίφαση που υπάρχει ανάμεσα στον στόχο της δημοσιονομικής προσαρμογής στον οποίο είμαστε αναγκαστικά προσηλωμένοι ως χώρα [1] και την κατάσταση της πραγματικής οικονομίας. Η Ελλάδα αναγκάζεται, λόγω της δημοσιονομικής της κατάστασης, να κάνει μια υπεράνθρωπη προσπάθεια, μια προσπάθεια γεμάτη θυσίες, προκειμένου να πετύχει την δραστική μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος και την μη διόγκωση του δημόσιου χρέους, ενώ έχουμε, για τέταρτη χρονιά, συνεχόμενη ύφεση και ενώ η ανεργία αυξάνεται.
Άρα, το πρώτο που πρέπει να γίνει, είναι να συνδυαστεί ο κορμός του προγράμματος προσαρμογής με όλες τις άλλες προσπάθειες που γίνονται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, προκειμένου να στηριχθεί η ελληνική πραγματική οικονομίαΑλλά η ελληνική πραγματική οικονομία δεν μπορεί να στηριχθεί εάν δεν αυξηθούν τα επίπεδα ρευστότητας, εάν δεν υπάρχει χρήμα στην αγορά, εάν δεν αναδιοργανωθεί και αν δεν σταθεροποιηθεί πλήρως το ελληνικό τραπεζικό σύστημα.

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

Το στοίχημα της Ελληνικής κοινωνίας



Το ότι η Ελληνική κοινωνία περνάει κρίση είναι πια κοινότυπα παραδεκτό απ’ όλους. Κι όλοι αυτοί που το παραδέχονται –εθελοντικά, χωρίς να τους βασανίσουμε-, προσχώρησαν σ’ αυτήν την παραδοχή εδώ και κανένα χρόνο, από τότε δηλαδή που έσφιξαν τα πράγματα με τα οικονομικά. 

Εδώ και κανένα χρόνο γενικεύονται οι αντιδράσεις μας στα μέτρα της οικονομικής εξαθλίωσης και στην καταστροφή του βιοτικού μας επιπέδου. Έπρεπε δηλαδή να μας βάλουν χοντρά το χέρι στο πορτοφόλι για να αντιδράσουμε, να ξεσηκωθούμε, να αμφισβητήσουμε την πολιτική και τους πολιτικούς μας, να αρχίσουμε να φτύνουμε και να γιαουρτώνουμε, αυτούς που θεωρούμε υπεύθυνους για την κρίση, την οικονομική (αυτή μας ενδιαφέρει, οι άλλες ούτε μας ένοιαξαν, ούτε μας νοιάζουν, γιατί δεν πειράζουν το πορτοφόλι μας).
Ας δούμε όμως τα πράγματα λίγο πιο ψύχραιμα και λίγο πιο αναδρομικά.
Η Ελληνική κοινωνία περνάει κρίση εδώ και δεκαετίες πολλές. Κρίση δημοκρατίας, κρίση θεσμών, κρίση ηθική και κοινωνική, κρίση πολιτική. 
Η οικονομική κρίση ήρθε πολύ αργότερα, σαν επιστέγασμα και συνέχεια όλων των άλλων. Τι να πρωτοθυμίσουμε; Τον Κοσκωτά, τις υποκλοπές, τα ομόλογα, το παραδικαστικό, τα υποβρύχια, το Βατοπέδι, τους κουμπάρους; (Δείτε εδώ μία καταγραφή σκανδάλων: http://epanastasi-gr.blogspot.com/2011/05/blog-post_1678.html).
Κι όμως, υπήρχαν από τότε μερικοί, λίγοι, που τα έλεγαν. 
Οι πολλοί δεν καταλάβαιναν, δεν τους αφορούσε. 

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

Η Δύση, τα Δάνεια και ο Επιδέξιος Οικονομολόγος

Η ναυμαχία του Ναυαρίνου (1927), από τον Ambroise-Louis Garneray (1783–1857)


 του Πάνου Ευαγγελόπουλου*

"Ου πολύ προ του θανάτου του Λόρδου Βύρωνος, ο Λόρδος συχνά επανελάμβανεν ότι, με τον Ναπιέ στρατηγούντα και σχηματίζοντα τακτικούς στρατούς, με τον Άστιγξ εξοπλίζοντα και κυβερνώντα ατμόπλοιον, και με ένα δεξιόν οικονομολόγον, η Ελλάς θα ήτο βεβαία περί της νίκης...
Ο Λόρδος Βύρων εφοβείτο μήπως τα χρήματα του δανείου σπαταληθώσιν από εν κόμμα, και το δάνειον αυτό ακυρωθή δι' άλλου δανείου...
Ο Μπάϋρων ήτο εντούτοις πολύ συνετώτερος σύμβουλος και αν επέζη, θα συνετέλει πολύ προς χαλιναγώγησιν της φατριαστικής μανίας και της αναισχύντου σπατάλης, ήτις κατέστησε τα Αγγλικά δάνεια γέρας και έρμαιον δύο εμφυλίων πολέμων...

Οι δανεισταί ερριψοκινδύνευσαν τα χρήματα των προς απελευθέρωσιν της Ελλάδος, και δεν έλαβον ποτέ εν σελλίνι τόκον, ή μίαν λέξιν ευγνωμοσύνης από τας χιλιάδας ανθρώπων τους οποίους το χρυσίον των έσωσε κ' επλούτισε...Και όμως, με όλην την γνώσιν ταύτην, έθεσαν τον απόλυτον έλεγχον ποσού ίσου σχεδόν  προς τα έσοδα τετραετίας εις τας χείρας μιας φατρίας διατελούσης εις εμφύλιον πόλεμον. Οι ξένοι ηπόρησαν επί τη αποδείξει ταύτη χρηματιστικής φρενοβλαβείας, εκ μέρους του Χρηματιστηρίου του Λονδίνου. Τα μέλλοντα έτη απέδειξαν ότι η νόσος επανέρχεται εις περιοδικούς παροξυσμούς, δυναμένους μόνον να ιαθώσι δι' αφθόνου αφαιμάξεως...

Ουδείς ξένος εξετίμησε τον χαρακτήρα των Ελλήνων ορθότερον του Λόρδου Βύρωνος. 

Εν Κεφαλληνία ευρισκόμενος ο Λόρδος Βύρων, προ της ελεύσεως του εν Ελλάδι, εμειδία κάποτε επί τω ενθουσιασμώ του Σιρ Καρόλου Νάπιερ , και έδιδε νύξεις όπου η ζέσις του στρατιώτου εφαίνετο ν' αποπλανά την κρίσιν του.
Παρατηρητέον όμως ότι εις ουδένα άλλον απεκάλυψαν ποτέ οι Έλληνες την ιδιοτέλειαν των και την αυταπάτην των τόσον αφελώς. 

Σχεδόν έκαστος διακεκριμένος πολιτικός και στρατηγός του έστειλε γράμματα επιζητών την εύνοιαν, την υποστηρίξιν του, ή τα χρήματα του. 

Οι καταθέσεις των Ελλήνων στο εξωτερικό και η προσέλκυση ξένων επενδύσεων

του Κώστα Ανδρέου*

Ολο και περισσότεροι Ελληνες όπως δείχνουν τα στοιχεία των τραπεζών, βγάζουν τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό.
Το έχω σκεφτεί το θέμα αλλά θάθελα να το συζητήσουμε. Νομίζω ότι έχει γενικότερο θεωρητικό και όχι μόνον ενδιαφέρον.
Η συχνή κατηγορία που διατυπώνεται και δεν είναι άδικη, τουλάχιστον για το πιό συνειδητοποιημένο κομμάτι τους, είναι ότι περιμένουν την "επιστροφή στην δραχμή" για να γυρίσουν με τα ευρώ τους ή τα δολλάριά τους και να αγοράσουν την χώρα φτηνά.
Μέρος αυτών των κεφαλαίων, είναι προιόν αδιαφανών διαδικασιών, μαύρο χρήμα, μίζες, φακελάκια κλπ, αλλά και ένα μεγάλο μέρος τους, είναι χρήματα που έχουν αποκτηθεί νόμιμα , έχουν φορολογηθεί και οι κάτοχοί τους, για λόγους ασφαλείας, τα βγάζουν στο εξωτερικό, επειδή δεν εμπιστεύονται το τραπεζικό σύστημα στην χώρα μας.
Σκέφτομαι όλη αυτή την ιστορία, από την σκοπιά της ιστορίας.
Ο Μάρξ θα μας έλεγε, ότι ο καπιταλισμός φτιάχτηκε, από παράνομο πλουτισμό, όπως η ληστεία και η πειρατεία, που απετέλεσαν το φαινόμενο της αναγκαίας "Πρωταρχικής Συσσώρευσης Κεφαλαίου".
Μήπως και εδώ είμαστε μπροστά ακριβώς σε ένα τέτοιο φαινόμενο;
Μήπως δηλαδή, αυτά τα κεφάλαια, περιμένουν να πέσει το κόστος επένδυσης, όπως προσδιορίζεται από το κόστος εργασίας, αλλά κυρίως από το θεσμικό κόστος της φορολογίας και της γραφειοκρατίας, για να επιστρέψει;
Λέμε συχνά ότι για να αντιστραφεί η ύφεση, θα πρέπει να προσελκύσουμε ξένες επενδύσεις, είτε με την μορφή "οικονομικών επενδύσεων", όπως αυτές από την "αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας", Κινέζοι στο Λιμάνι, είτε με την θεσμική μορφή κάποιου ΕΣΠΑ ή κάποιου Σχεδίου Μάρσαλ, με προγράμματα όπως το "Ηλιος", όμως ξέρουμε, ότι αυτές οι επενδύσεις, δεν μπορούν να διαχυθούν με τον "αρμονικό τρόπο που απαιτείται" για να οδηγήσουν όλο το πάζλ της οικονομίας σε ανάκαμψη.
Εδώ ο ρόλος των "καταθετών του εξωτερικού", είναι καθοριστικός. Ολοι αυτοί ξέρουν πολύ καλά την ελληνική οικονομία. Ξέρουν που πάσχει, ξέρουν που υπάρχουν δυνατότητες, ξέρουν ποιά είναι τα αντικίνητρα. Αποτελούν την ουσία της "Εθνικής Αστικής Τάξης" που λείπει, που απέχει, που βρίσκεται σε διαμάχη με το "καθεστώς της συντεχνιακής, πελατειοκρατικής, δημοσιουπαλληλικής Δημοκρατίας μας" και απαιτεί με την "επενδυτική ενστικτώδικη αποχή της", τις ριζικές αλλαγές που απαιτούνται.
Ξέρω είναι "αιρετική" η προσέγγιση. Αλλά μου αρέσει, ως πρόκληση για να συζητήσουμε ουσιαστικά και να βρούμε που έχει "κρυφτεί" η ταξική πάλη που λείπει από τις αναλύσεις μας.



*πηγή: Μεταρρυθμιστική Αριστερά, φόρουμ διαλόγου στο fb

Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011

Πολίτες βουβοί και οργισµένοι ψάχνουν



της Βάσως Κιντή*
Εκεί που η πολιτική µας ζωή ήταν επί δεκαετίες καθηλωµένη µε κόµµατα-απολιθώµατα που άλλαζαν αργά-αργά και σταθερά για να προφυλάξουν όσο πιο προσεκτικά γίνεται τους αρτηριοσκληρωτικούς µηχανισµούς που έχτιζαν επί µακρόν µε ποικίλες εξαρτήσεις και συναλλαγές, ξαφνικά, σε ένα τοπίο κρίσης και µεγάλης ρευστότητας, τα πράγµατα έχουν αρχίσει να σαλεύουν. Η κινητικότητα εµφανίζεται κυρίως στον χώρο του ΠΑΣΟΚ. Αβεβαιότητα, σύγχυση, σπασµωδικές κινήσεις και προσωπικές στρατηγικές.
Τα άλλα κόµµατα προσποιούνται ότι δεν έχει αλλάξει τίποτε. ∆ιατηρούν ακόµη µια επίφαση συντεταγµένης παρουσίας και ακολουθούν, µε τις επί µέρους αποχρώσεις τους, τη γνωστή σε αυτά πολιτική της καταγγελίας, της διγλωσσίας, του λαϊκισµού, της κούφιας ρητορείας, ως συγκολλητική ουσία ενός ανερµάτιστου µπουλουκιού. Με την εξαίρεση του ΠΑΣΟΚ, το τοπίο µοιάζει σχεδόν τακτοποιηµένο.

Ωστόσο η αποσταθεροποίηση και η ρευστότητα έρχονται από πιο βαθιά, εκεί όπου είχαν εγκαταλειφθεί οι πολίτες, για να αλωνίζουν ασύδοτα στην επιφάνεια οι πολιτευτές µε τους συµπαραστάτες και τους πελάτες τους. 

Υπάρχει µια βουβή, συγκρατηµένη οργή, πολύ πιο δυνατή από τις κραυγές και µούντζες των «Αγανακτισµένων». 
Είναι αυτή ακριβώς που ταρακουνά, προς το παρόν, και απειλεί να γκρεµίσει το πολιτικό σύστηµα. Πώς εκφράζεται αυτή η βουβή οργή που δείχνει µε στιβαρή εγκαρτέρηση την αποφασιστικότητά της; 

Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011

Μερικά πράγματα που κατάλαβα για την κρίση


  1. Φαίνεται τελικά ότι η κρίση προήλθε από την ελευθερία των τραπεζών να τιτλοποιούν δάνεια και να τα μεταπουλούν, ασφαλίζουν κλπ σε άλλες μορφές κάνοντας το άυλο χρήμα να πολλαπλασιάζεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα πολύ πέραν της λογικής αναντιστοιχίας πραγματικών αξιών και χρηματοπιστωτικών «μοχλεύσεων». Δηλαδή το μη πραγματικό χρήμα ξέφυγε πολύ από την πραγματική υλική του βάση, εκείνη της παραγωγής. Τα "παράγωγα" τραπεζικά προϊόντα φούσκωσαν υπερβολικά με αποτέλεσμα η άυλη οικονομία να πλημμυρίζει πια κάθε εκδοχή του πραγματικού.
  2. Οι οικονομίες δεν αντέδρασαν σε αυτήν την ψευδή μεγέθυνση επειδή εμφάνιζε «ανάπτυξη», δηλαδή ευνοούσε τον καταναλωτισμό και την κερδοφορία των επιχειρήσεων, ανεξαρτήτως αν αυτή η παραγωγή ικανοποιούσε ανάγκες ή απλά δημιουργημένες συνήθειες απλής σπατάλης πόρων και περιβάλλοντος.
  3. Οι πολιτικοί επίσης ευνοημένοι από αυτήν την μεγέθυνση εφόσον ικανοποιούσαν τα όνειρα των ψηφοφόρων τους και έβαζαν στην τσέπη και την προμήθειά τους, άφησαν τη διαχείριση  στα golden boys.
  4. Οι αγορές ανήσυχες πάντα για την τύχη των επενδύσεών τους αφουγκράστηκαν το επερχόμενο κραχ.

Κρίση της ευρωζώνης: η τρομακτική πορεία της Ευρώπης προς την παγκόσμια ασημαντότητα

του Τίμοθι Γκάρτον Ας
The Guardian-Προοδευτική Πολιτική

Η Ευρώπη δεν πρόκειται να σωθεί ούτε σε αυτή τη σύνοδο κορυφής στις ΒρυξέλλεςΣτην καλύτερη περίπτωση θα επιβιώσει ενός ακόμα τραυματισμού της. Μετά τις τρέχουσες "10 μέρες να σωθεί το ευρώ", θα ακολουθήσουν 10 εβδομάδες, 10 μήνες, 10 χρόνια. Η "τρομακτική και πληκτική" κρίση της Ευρώπης, όπως την αποκάλεσε ένας παρατηρητής στις Βρυξέλλες θα συνεχιστεί κι άλλο, κι άλλο... 
Η 'Ανγκελα Μέρκελ (Angela Merkel) συγκρίνει την επιχείρηση διάσωσης της ευρωζώνης με έναν μαραθώνιο· στην πραγματικότητα μοιάζει με αγώνα ανωμάλου δρόμου, με πελώριους νερόλακκους κάθε τόσο.
Πρώτον, υπάρχει το ερώτημα του κατά πόσο μπορεί ακόμα η ευρωζώνη να αποκαταστήσει την αξιοπιστία της στις αγορές. 
Το πόσο δύσκολο είναι αυτό φαίνεται από το ότι την ίδια μέρα που η Μέρκελ και ο Νικολά Σαρκοζί (Nicolas Sarkozy) ανακοίνωσαν (για μια ακόμα φορά) πως είναι αποφασισμένοι να διασώσουν πάση θυσία την ευρωζώνη, η "Στάνταρντ εντ Πουρς" έθεσε υπό "αρνητική επιτήρηση" ακόμα και την αξιολόγηση ΑΑΑ της δανειοληπτικής αξιοπιστίας της Γερμανίας.
Ένας αναλυτής της αγοράς ομολόγων μου εξηγούσε πώς από τη στιγμή που υπονομεύθηκε η θεμελιακή εμπιστοσύνη των επενδυτών, οι παλιοί υπολογισμοί είναι άχρηστοι
Tο θέμα δεν είναι πια η τιμή: η επιχείρηση Χ της χώρας Ψ μπορεί να προσφέρει αποδόσεις της τάξης του 6%, του 7%, του 8% -οι επενδυτές απλά δε θέλουν καμία σχέση με τη χώρα αυτή. 
Στις αρχές του επομένου έτους, ορισμένα κράτη-μέλη της ευρωζώνης σαν την Ιταλία θα χρειαστεί να δανειστούν πελώρια ποσά και οι αγορές (αυτός ο συνδυασμός ατομικής απληστίας και πανικού) ίσως να τους τα αρνηθούν. Τότε θα έχουμε άλλες "10 μέρες να σωθεί το ευρώ".
Μετά υπάρχει το ζήτημα ποιο ακριβώς είναι το μείγμα οικονομικής ενοποίησης, ενεργότερης "Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας" (ΕΚΤ), παρεμβάσεων των γερμανικών εγγυήσεων για το χρέος τουλάχιστον ορισμένων κρατών-μελών της ευρωζώνης (πείτε τα ευρωομόλογα, ομόλογα σταθεροποίησης, αμοιβαιοποίηση του χρέους, όπως θέλετε) που θα ικανοποιούσε τις αγορές -κι αν τα αργοκίνητα γρανάζια της ευρωπαϊκής πολιτικής μπορεί να το πετύχουν επαρκώς γρήγορα.

Οι αγορές ομολόγων είναι σαν τους κροκοδείλους: χρειάζονται ελέφαντες για να ξαναγυρίσουν στο ποτάμι τους. Όπου ελέφαντας στη συγκεκριμένη περίπτωση μια ισχυρή και αποφασισμένη αρχή που θα έκανε αυτό που οι αγορές δεν μπορούν να το κάνουν, όσο κι αν το ονειρεύονται: θα τύπωνε λεφτά.