Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014

Η JP Morgan, ο ΣΥΡΙΖΑ, οι 58, ο κρίσιμος κρίκος της ΔΗΜΑΡ και ο ...Σπύρος Λυκούδης

Η ΕΝ ΓΕΝΕΙ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΓΓ σ ΛΥΚΟΥΔΗ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΕΝΟΣ ΑΠΛΟΥ ΜΕΛΟΥΣ.......
Ο Σ Λυκούδης στην συγκέντρωση των 58 στο Περιστέρι
με τον Γιάννη Βούλγαρη
"Και ειναι φανερο οτι ο επομενος στοχος των 58 θα ειναι η ΔΗΜΑΡ για τον απλουστατο λογο οτο εστω το 4% [που θα ειναι περισσοτερο] της ΔΗΜΑΡ θεωρητικα αυξανει κατα 4 μοναδες [που θα ειναι περισσοτερες] την ελπιδα του ΣΥΡΙΖΑ να σχηματισει Κυβερνηση εαν ελθει πρωτο κομμα και εαν προσγειωθει στην τρεχουσα πραγματικοτητα...."
"Οσο για την υποθεση της Κεντροαριστερας κανεις δεν μπορει να την επιβαλλει εκ των ανω,,,Οταν και εαν γινει αδηρητος αναγκη της κοινωνιας μας αυτη θα βρει τροπους και σχηματα που θα την εκπροσωπησουν .."
του Γιώργου Τενέζου*

 Προσωπικα εγω τον σ Λυκουδη τον εκτιμω...
Του αναγνωριζω και πολιτικη σκεψη και χαμηλους τονους και συνεπεια οντας παμπολλα χρονια σ αυτο το μετεριζι [χωρις να το παιζει πεταλουδιτσα της ανοιξης και ανεμομυλος σαν κατι αλλους φιλους μου] και κομματικη αφοσιωση και συλλογικη δραση και μπεσα που λενε....
Με παραξενεψαν και με αιφνηδιασαν λοιπον οι θεσεις του απεναντι στα διληματα που αντιμετωπισε προσφατα το κομμα και αυτη μου την εκπληξη θελω να καταθεσω...

Κατ αρχας προεκυψε το θεμα της αποχωρησης του κομματος απο την Κυβερνηση....
Μια ενεργεια εκτος απο επιβεβλημενη πολιτικα εξυπνη και απαραιτητη για την κομματικην μας επιβιωση διοτι αλλως θα εντασσομεθα στην περιπτωση του "διχως κερδος κερατα"...
Δεν θελω να αναφερω ολους τους λογους που εχουν εξηγηθει χιλιες φορες και γιατι η ελαχιστη υπερασπιση της οποιας κομματικης μας αξιοπρεπειας αλλα αυτης της αριστερας γενικωτερα εκανε την εξοδο μονοδρομο.....

Απο μια Κυβερνηση που με {η εστω χωρις την θεληση της} εγκατελειψε συνειδητα την θεωρεια των 2/3...... ητοι τα 2/3 την βολευουν πλουσια η φτωχα και το 1/3 ζει κατω απο το οριο της φτωχειας ......και περασε στην θεωρεια του 1/3 οπου το1/3 την βολευει πλουσια η φτωχα το αλλο 1/3 ζει κατω απο το οριο της φτωχιας και το υπολοιπον 1/3 οτι θελησει ο Θεος.!!!!...
Απο μια κυβερνηση που οταν ηλθε η ωρα της ΔΗΜΑΡ [διοτι εμεις ουσιαστικα και αναλογως και των υπουργειων που διεκδικησαμε ρολο κυριως στην αναδιοργανωση του κρατους και την νομοθετικη του θωρακιση}....και οι Συναιτεροι της ειπαν "η περνεις τον ρολο που σε προοριζουμε η φυγε"!!!
Διοτι αυτο εγινε με την ΕΡΤ... .

Και οταν λοιπον ο ιδιος ο σ Σπυρος δηλωνει σε μια τηλεοπτικη του συνεντευξη μαζι με την εκτιμηση του στον υπουργο μας τον Μανιτακη οτι "οχι μονο δεν τον βοηθησανε αλλα και τον σαμποταρανε συνειδητα" το θεμα της αποχωρησης ηταν μονοδρομος διοτι ο ρολος και οι δυνατοτητες σου μεσα σε αυτο το σχημα ειχαν μηδενιστει, αν βεβαια δεν θελεις να παιξεις σε προσυνενοημενα παιχνιδια...
Το εδηλωσε φυσικα και ο ιδιος ο σ Σπυρος οτι δεν "διαφωνει με την αποχωρηση αλλα με τον τροπο και τον χρονο".....

Και εδω μου εκανε μεγαλη εντυπωση γιατι ο μονοδρομος της αποχωρησης δεν αφηνε πολυτελεια για την αφορμη και τον τροπο και το ζητουμενο ηταν μονο ο χρονος...
Και ο χρονος ηταν ο ιδανικος....
Διοτι ηταν ηλιου φαεινοτερον οτι ο Τονυ επεδιωκε εκλογες που να τις χρεωσει στην ΔΗΜΑΡ ...Το επεχειρησε μαλιστα σαν εναλλακτικο σχεδιο με ημερομηνια την 12 Ιουλιου..Υπολογιζοντας ομως χωρις τους εξωθεν ξενοδοχους που τον εκραξαν κανονικα λογω τουριστικης περιοδου και ουτως εκανε πισω...

Αν δεν φευγαμε λοιπον τοτε και εφθανε το Φθινοπωρο... οχι μονο θα μας ειχε υποχειριο του ανα πασα στιγμη σε περιπτωση αποχωρησης μας να ριξει επανω μας την προκληση εκλογων με ολα τα τυχων προβληματα που θα προκαλουσαν αυτες ,οχι μονο θα μας ειχε αιχμαλωτους με ελεγχομενες εντυπωσεις στην κοινη γνωμη αλλα και αν προκηρυσσοταν για αλλο λογο προωρες εκλογες πραγμα που η ρευστοτης των πραγματων δεν αποκλειει δεν θα μπορουσαμε να αποχωρησουμε την παραμονη μη δεχομενοι χλευασμους απο καθε πλευρα εστω και αδικως για υποκρισια....... και ταυτοχρονα θα τρωγαμε και στην μαπα ολη την μονοκομματικη πολιτικη του Τονυ χαρακτηριζομενοι συνενοχοι....

Επομενως ο χρονος αποχωρησης ηταν ο ιδανικος και εκτος τουτου αποτελεσε και εξυπνη πολιτικη κινηση που διεσωσε και την τιμη και του κομματος και της Αριστερας γενικωτερα αλλα απεδειξε και οτι ο σκοπος της συμμετοχης μας στην κυβερνηση καθε αλλο παρα στοχο ειχε την καταληψη θεσεων και αξιωματων.....
Και αυτο εχει πιστωθει πιστευω στο κομμα και καποια στιγμη στο μελλον θα εισπραχθει...
Ως εκ τουτων μου εκανε μεγαλη εντυπωση η διαφοροποιηση του σ Σπυρου που χωρις να εχω κανενα στοιχειο την απεδωσα μαλλον σε προσωπικους λογους και πιθανον πικρια η εσωκομματικη κοντρα....

Και ερχεται η περιφημος περιπτωση των 58....
Και παλι προσωπικα ο ΓΓ με απογοητευσε....

Διοτι ηταν παλι ηλιου φαηνοτερον οτι εδω δεν ειχαμε μια αθωα προσκληση για αμοιβαιο φιλικο και επικοδομητικο διαλογο για την Κεντροαριστερα αλλα μια πονηρη υπογεια κινηση για την διαλυση του κομματος την διαχυση- ενσωματωση του μεσα σε εναν ενιαιο κομματικο οργανισμο με το υποδικο εν πολλοις ΠΑΣΟΚ και τον τερματισμο της υπαρξης και της 45 χρονης ιστοριας του για να χρησιμοποιηθει ως ηθικο αντικρυσμα στην κολυμβηθρα του Σηλωαμ που στηνωτανε...

Αυτο δεν ειναι δυνατον να μην το ειδε ενας εμπειρος πολιτικος με την...

Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014

Είναι δυνατή η διακυβέρνηση ενός μη μνημονιακού κόμματος; (#sovereign credit)

Περί της φαντασίωσης του χρήματος*

του techie chan*
Θέλω να ζητήσω τη συγγνώμη σας. Διότι ενώ έχω υποσχεθεί να μιλάω για τον κόσμο όπως τον κατανοώ, στην ουσία εδώ και ένα χρόνο έχω αποκρύψει ένα σημαντικό εργαλείο κυβερνητικής πολιτικής που θα έκανε τη διακυβέρνηση ενός μη μνημονιακού κόμματος δυνατή. Πρόκειται για μια πρακτική με ευρύτατη χρήση στον 20ο αιώνα που ξεπερνάει το νομισματικό κορσέ του χρυσού κανόνα του ευρώ που μας έχει επιβάλει η ΕΚΤ.
Ο λόγος που ενώ συχνά το αναφέρω από τύψεις (προτρέποντάς σας να διαβάσετε τι έκανε η γερμανία το 1933 χρησιμοποιώντας αυτό το λινκ), δεν το έκανα ποτέ ταληράκια όπως πχ έκανα το γιατί δεν υπάρχει bank run και γιατί το κράτος δεν χρεοκοπεί ποτέ, είναι μονάχα ένας: Εδώ και ένα χρόνο είχα τη φαντασίωση πως ο σύριζα θα προσπαθήσει να παράξει πολιτική και η κριτική μου σε αυτό ακριβώς αποσκοπούσε. Πως δείχνοντας τις διάφορες καραγκιοζιές τύπου νομοσχεδίου μητρόπουλου και ατομικό αφορολόγητο περιουσίας των 300.000 ευρώ, θα έστρεφα ένα μέρος της συζήτησης στην παραγωγή πραγματικής πολιτικής. Για καλή μου τύχη, ο δραγασάκης δεν είχε ειδοποιήσει τα στελέχη του σύριζα για αυτή την παρακάτω δυνατότητα, οπότε απλά έρχονταν σε δύσκολη θέση να εξηγήσουν τα ανεξήγητα.

Η ερώτηση που θα βρείτε τα λεφτά δεν αφορά τα λεφτά αυτά καθεαυτά. Στην ουσία χρησιμοποιούσα την αντίληψη που έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι για τα χρήματα προκειμένου να αποσπάσω την πολιτική τους σκέψη. 
Διότι η θέση ΚΑΙ ατομικό αφορολόγητο 300.000 ΚΑΙ η πέμπτη κατοικία χαρισμένη στη γνωστή μικρομεσαία τάξη, KAI επίδομα γι’ αυτούς που πεινάνε KAI αύξηση κατώτατου μισθού KAI ανάπτυξη KAI δημόσιες τράπεζες KAI μανωλάδα με ΙΚΑ δεν είναι πολιτική θέση. Είναι ναι σε όλα, δεν θα δυσαρεστήσουμε κανέναν. Κι όταν δεν δυσαρεστείς κανέναν, τότε φτιάχνεις μια ακόμα σημιτική φούσκα και σίγουρα όχι πολιτική.
Κατανοώ ότι η απολογία μου δεν είναι ικανή. Στην ουσία έδρασα με τρόπο ελιτίστικο, κρατώντας μια γνώση για την πάρτη μου, κι αυτό είναι κάτι που δεν με κάνει να νιώθω καλά. Και γνωρίζω πως οι καλές προθέσεις μου δεν αναιρούν την ενοχή μου. Όμως μετά τις συζητήσεις μου με διάφορους συριζαίους τους τελευταίους μήνες, και την επικοινωνιακή τοποθέτηση σύριζα στον καραγκιόζ μπερντέ που ζούμε, αποφάσισα πως άδικα ελπίζω στην παραγωγή πολιτικής και δεν υπάρχει κανένας λόγος να συνεχίσω να έχω τύψεις.

Απ’ ό,τι φαίνεται τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει το γεγονός ότι ο σύριζα συμπεριφέρεται με τον παλιό επικοινωνιακό τρόπο ρουσόπουλου, περιμένοντας να πάρει την αυτοδυναμία που οι επόμενες εκλογές θα του δώσουν (και την οποία τρομάρα τους μόλις τώρα συνειδητοποιούν και οι ίδιοι). Οπότε δεν έχει νόημα να συνεχίσω να νιώθω ένοχος και να μην προσφέρω ένα ακόμα βέλος στην κενή πολιτικού περιεχομένου επικοινωνιακή φαρέτρα του σύριζα.

Για τα λεφτά τα κάνεις όλα

Έχω προσπαθήσει να περιγράψω (άρα δεν είμαι ένοχος γιαυτό) πως το ευρωπαϊκό κομμάτι της κρίσης είναι ένα μη πρόβλημα. Πώς δηλαδή όλο το πρόβλημα κρατικού χρέους για το οποίο μιλάμε δεν έχει τίποτα να κάνει με την πραγματική κρίση, παρά μόνο με τις αποφάσεις της ΕΚΤ που έχει επιβάλει έναν ιδιότυπο κορσέ τύπου χρυσού κανόνα στις κυβερνήσεις της ευρωζώνης.

Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως ακόμα κι αν ο κορσές εξέλειπε, όπως λείπει από την βρετανία, τις ηπα και την ιαπωνία, η κρίση θα είχε τελειώσει. Σημαίνει όμως ότι τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν στην ελλάδα από αυτόν τον κορσέ, λίγα έχουν να κάνουν με την πραγματική κρίση.

Βαριέμαι να το γράφω ξανά, αλλά στην ουσία η ΕΚΤ έσωσε όλους τους ιδιώτες επενδυτές μετά το σκάσιμο της φούσκας με τα διάφορα LTRO την ίδια στιγμή που προσπαθεί να ελέγξει την πολιτική των κυβερνήσεων επιβάλλοντάς τους διάφορους περιορισμούς. Θα βρείτε τουλάχιστον μια ντουζίνα κείμενά μου να το περιγράφουν αναλυτικά οπότε ας μην πλατειάζω.
Δυστυχώς δεν θα βρείτε κανένα που να δείχνει πως μπορούμε να ξεπεράσουμε τον κορσέ. Και γιαυτό δηλώνω ένοχος. Το όλο τρυκ βρίσκεται στην αντίληψή μας για το χρήμα. Η οποία (σε αριστερούς και δεξιούς) βρίσκεται πιο κοντά στον 19ο αιώνα παρά στον 20ό. Ούτε ο προφήτης μαρξ δεν βοηθάει εδώ, διότι ο κακόμοιρος ο προφήτης ήταν παιδί της εποχής του και δεν μπορούσε να δει τον κόσμο έξω από τα ρικαρντιανά οικονομικά.
Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι παρόμοιος με αυτόν που προσπαθούσα να περιγράψω όταν έλεγα ότι τα κράτη δεν χρεοκοπούν (και δεν τους κάνουν κατασχέσεις)
Πως δηλαδή ο τρόπος που λειτουργεί μια κρατική οντότητα δεν μπορεί να περιγραφεί από τον τρόπο που λειτουργεί μια οικογένεια, ή μια επιχείρηση. 
Κι επειδή οι οικονομικές μας εμπειρίες είναι δεμένες με τα προσωπικά οικονομικά, είναι πολύ εύκολο να πέσουμε στην παγίδα της μέρκελ που μιλάει για τα οικονομικά του κράτους, ωσάν να ήταν ο προϋπολογισμός της οικογένειας.
Λόγω ΕΚΤ, το ελληνικό κράτος είναι υποχρεωμένο “να ζει μέσα στις δυνατότητές του” όπως μας κουνάνε το δακτυλάκι συχνά πυκνά. Με λίγα λόγια να ξοδεύει όσα μαζεύει από τους φόρους, αυτό που λέμε ισοσκελισμένος προϋπολογισμός. 

Όμως αυτό είναι μια αδύνατη πρόταση, διότι ταυτόχρονα η ποσότητα του χρήματος στην οικονομία μειώνεται λόγω ύφεσης και σκασίματος της τραπεζικής φούσκας. 
Γιαυτό και ο προϋπολογισμός δεν ισοσκελίζεται ποτέ.

Μέσα σε αυτό το σκηνικό μια κυβέρνηση σύριζα δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα
Γιαυτό και καταφεύγει σε τεχνάσματα τύπου μητρόπουλου που πρόσφατα τον άκουσα να λέει ότι θα πληρώσει τις συντάξεις από τους τόκους του χρέους που θα γλυτώσει μέσω της διαγραφής του. Σαν να μην του εξήγησε κανείς ότι αυτή τη στιγμή το ελληνικό κράτος δεν πληρώνει τόκους από τα έσοδά του, αλλά από τα δάνεια της τρόικας (αυτό άλλωστε σημαίνει το πρωτογενές αποτέλεσμα, έσοδα-έξοδα χωρίς να υπολογίζουμε τους τόκους).

Η λύση στο πρόβλημα δεν είναι να πεις απλά ένα βολικό ψέμα στους ψηφοφόρους, αλλά να κατανοήσεις το άμεσο πρόβλημά σου

Το οποίο αυτή τη στιγμή δεν είναι το πρωτογενές πλεόνασμα, δεν είναι ούτε η διαγραφή των δανείων (από τη στιγμή που δεν πρόκειται να τα αποπληρώσεις), αλλά ο στραγγαλισμός της ρευστότητας στην οικονομία λόγω των υφεσιακών πολιτικών. Και η άμεση λύση σου είναι η αντιστροφή αυτής της κατάστασης. Θα σου λύσει το πρόβλημα της κρίσης? 
Όχι καθόλου. 
Μπορεί να σου λύσει όμως το πρόβλημα της ελληνικής κατάρρευσης, ακριβώς γιατί θα αντιστρέψεις την αιτία που προκαλεί την ελληνική κατάρρευση. Κατάρρευση, αντί για μια μαλακή διαρκής ύφεση που βλέπουμε στη γαλλία, τη βρετανία και τις ηπα.

Ο μάγος του χρήματος

Η ιρλανδία είναι η χώρα εκείνη που έχει καταφέρει να καταπατήσει κάθε έννοια του πνεύματος της ΕΚΤ και ταυτόχρονα να τη γλυτώνει κάθε φορά. 
Πώς το έχει κάνει? 

Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2014

58: Μια λάθος κίνηση την σωστή στιγμή

από τον Κλόουν
Μετά και την συγκέντρωση στην Κηφισιά, η κίνηση των 58, βλέπει το ακροατήριό της να συρρικνώνεται σε μεγάλες ηλικίες απογοητευμένων του ΠΑΣΟΚ και της κεντροαριστεράς. Ή να προσελκύει περίεργους τυχοδιώκτες τύπου Τατσόπουλου (που κουβαλά πχ μαζί του την έδρα προικιό που παρακράτησε αντίθετα με τις δεσμεύσεις του) αντί για νέους και νέες, ζωντανά κύτταρα μιας κοινωνίας σε κάθετη πτώση. Τα άσπρα μαλλιά και στην μέση ο Τατσόπουλος με την Χριστοφιλοπούλου του ΠΑΣΟΚ, έδωσαν την πραγματική εικόνα (και την κατάσταση) της κίνησης. Την απώθηση που προκαλεί στον κόσμο. Κι όλα αυτά λόγω της συμπερίληψης του ΠΑΣΟΚ στις δυνάμεις της ...μεταρρύθμισης...

Η κίνηση έγινε την κατάλληλη στιγμή για ...άλλα πράγματα: Για την δημιουργία του "ΣΥΡΙΖΑ του Κέντρου", για μια συνεργασία χωρίς αποκλεισμούς και διχαστικά προαπαιτούμενα όλων των δυνάμεων της προόδου από τους φιλελεύθερους μέχρι την κεντροαριστερά και τους οικολόγους. Για την δημιουργία του προοδευτικού τρίτου πόλου, του αντικρουστήρα της πόλωσης, του φορέα ρεαλιστικών προτάσεων και πραγματιστικών προσεγγίσεων. Του επεξεργαστή θέσεων και όχι συνθημάτων και υποσχέσεων. Εκείνης της δύναμης που θα επέβαλλε και πέραν του εαυτού της την εθνική συνεργασία για την έξοδο από την κρίση - που θα έφερνε στο ίδιο τραπέζι τους διεκδικητές των 50 εδρών του αντιδημοκρατικού μπόνους των εκλογών. 
Όλα αυτά έπρεπε να γίνουν ταχύτατα και χωρίς καπελώματα - με ομοσπονδιοποίηση και όχι αφομοίωση κινήσεων και κομμάτων. Χωρίς τα γνωστά στελέχη της κεντροαριστεράς επικεφαλής αλλά υποστηρικτές και συμμετέχοντες - με γραμματείες και συντονιστικά ακριβοδίκαια και συναινετικά μοιρασμένα και με καλή πίστη και παραχωρήσεις στους "μικρότερους".

Τι συνέβη όμως; Μια χωριστική "επέμβαση", αδιαφανής και μεροληπτική από την πρώτη στιγμή, με ψευδή έκκληση σε φιλελεύθερους και οικολόγους (να στηρίξουν το ευρωπαϊκό σοσιαλιστικό κόμμα...), με αρπακτικές διαθέσεις απέναντι σε ΔΗΜΑΡ, Δράση και οικολόγους, με γνωστά στελέχη του πασοκικού παρελθόντος σε γραμματείες και συντονιστικά, με την "ύποπτη" στήριξη του ΔΟΛ -με ακριβά γκάλοπ- και του βενιζελικού ΠΑΣΟΚ και μια επίσης περίεργη άρνηση για οποιαδήποτε αντιπολίτευση στην κυβέρνηση. 

Τι έφερε; Καχυποψία, αντιθέσεις, διάσπαση. Ήδη παρακολουθούμε ένα δράμα σε εξέλιξη - την ώρα που η "προοδευτική ομοσπονδία" θάπρεπε να διατυπώνει το τελικό της πρόγραμμα και να καλεί τους μονομάχους να τοποθετηθούν και να κριθούν επ΄αυτού!

Τρόποι υπάρχουν πάντα για την επιστροφή στον σωστό δρόμο. Αλλά αυτό απαιτεί καθαρό μυαλό και άμεση δράση. Οι "κανονικοί άνθρωποι", οι εμπλεκόμενοι στην κίνηση των 58, ξέρουν τι πρέπει να κάνουν. Ας το κάνουν τώρα. Ας κάνουν την σωστή κίνηση αυτήν την φορά.

ΑΣ

ΣΥΡΙΖΑ: οι πρώην συνιστώσες εξεγείρονται στην ρεαλιστική στροφή της πλειοψηφίας

του Χρήστου Παπανίκου

Μια ακόμη απόδειξη της στροφής του ΣΥΡΙΖΑ στις ανάγκες μιας ρεαλιστικής διακυβέρνησης (στροφή που ξεκίνησε με τις αποφάσεις του ιδρυτικού συνεδρίου όπου μειοψήφησαν οι απόψεις του grexit/δραχμής)  έρχεται από "μέσα": από το στρίμωγμα που αισθάνονται και εκφράζουν με όλους τους τρόπους, οι -στην πράξη καταργημένες- "συνιστώσες" του ενιαίου πλέον κόμματος. 
Η δαιμονοποίηση του όλου ΣΥΡΙΖΑ που συνεχίζεται εργολαβικά από τις δυνάμεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αλλά και μέρους της κεντροαριστεράς, δεν βοηθά την ρεαλιστική πτέρυγα αλλά τους αριστεριστές, τους κρατικιστές και τους νοσταλγούς του υπαρκτού. Φυσικά, ο ΣΥΡΙΖΑ πληρώνει τον λαϊκισμό που του έδωσε την απαραίτητη ώθηση να φλερτάρει πλέον δυναμικά με την εξουσία, αλλά αυτό είναι δικό του πρόβλημα: το πρόβλημα των πολιτών αυτής της χώρας είναι να ενισχυθούν σήμερα, οι δυνάμεις του ρεαλισμού αλλά και οι πιθανότητες συνεργασίας για έξοδο από την κρίση (έως και ιστορικού συμβιβασμού) μετά την αναπόφευκτη αναμέτρηση των εθνικών εκλογών που πλησιάζουν ταχύτατα. Μέχρι και σήμερα ακόμη τον πρώτο λόγο για κάτι τέτοιο είχε το σύμπλεγμα ΝΔΠΑΣΟΚ που προτίμησε όμως τον ρεβανσισμό, τον αυταρχισμό και την προστασία του πελατειακού συστήματος θυσιάζοντας μόνο τους ήδη "νεκρούς" συνεργάτες του. Οι εκλογές πιθανότατα θα δώσουν τον πρώτο λόγο στον ΣΥΡΙΖΑ. Ποιον ΣΥΡΙΖΑ προτιμάτε; Εκείνον των πάλαι ποτέ "συνιστωσών" ή εκείνον της τείνουσας στον πραγματισμό πλειοψηφικής πτέρυγας;
Όσοι και όσες έχετε ακόμη αμφιβολίες για την -σίγουρα ευάλωτη ακόμη- ρεαλιστική στροφή του ΣΥΡΙΖΑ και τον σταθεροποιούμενο ευρωπαϊκό του προσανατολισμό, διαβάστε το παρακάτω χαρακτηριστικό κείμενο που δημοσιεύτηκε στην σελίδα της "αριστερής πτέρυγας" του ΣΥΡΙΖΑ: 
(ΑΣ)

ΟΙ (ΕΠΙΚIΝΔΥΝΕΣ) "ΝEΕΣ ΙΔEΕΣ" ΚΕΝΤΡΙΚΩΝ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ
του Πάνου Κοσμά* (από την iskra.gr)
Το τελευταίο διάστημα κεντρικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, εκ των βασικών «εκφωνητών» της γραμμής του κόμματος, προβάλλουν με δημόσιες τοποθετήσεις τους κάποιες «νέες ιδέες» για κεφαλαιώδη ζητήματα του προγράμματος και του πολιτικού σχεδίου του κόμματος, που όχι μόνο είναι εκτός των πρόσφατα ψηφισθέντων θέσεων στο ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά είναι ταυτόχρονα και εξαιρετικά επικίνδυνες.
Σταχυολογώντας από παρεμβάσεις των Γιάννη Δραγασάκη (υπεύθυνος για το Πρόγραμμα), Γιώργου Σταθάκη (επικεφαλής του Τομέα Ανάπτυξης) και Γ. Μηλιού (επικεφαλής του Τμήματος Οικονομικής Πολιτικής), παρατηρούμε συμπτώσεις και μια νέα «αφήγηση» σε βασικά ζητήματα: χρέος, «σχέδιο Μάρσαλ», πρωτογενές πλεόνασμα και ισοσκελισμένος προϋπολογισμός, τράπεζες.
(Οι υπογραμμίσεις στα αποσπάσματα είναι του γράφοντος)
Γ. Δρα­γα­σά­κης:
«Ασφαλώς οι γενεσιουργές αιτίες της κρίσης είναι ενδογενείς και η αντιμετώπισή τους είναι δική μας ευθύνη. Χρειάζεται λοιπόν να τεθεί σε εφαρμογή ένα συνολικό ανορθωτικό πρόγραμμα με βασικούς στόχους τη διασφάλιση της δημοσιονομικής σταθερότητας και του αξιόχρεου του ελληνικού κράτους».
«α) Διαγραφή μέρους του συσσωρευμένου χρέους
β) Μη δανειακή αναπτυξιακή χρηματοδότηση στο αρχικό στάδιο
γ) Ρήτρα ανάπτυξης, δηλαδή εξυπηρέτηση του συμφωνημένου χρέους ανάλογα με την ονομαστική αύξηση του ΑΕΠ και όχι ανάλογα με το πλεόνασμα».
(«Κα­θη­με­ρι­νή», 12/1/2014)
«Τέλος, πρέ­πει να λά­βου­με υπόψη μας ότι το υφι­στά­με­νο τρα­πε­ζι­κό σύ­στη­μα θα αρ­γή­σει να ορ­θο­πο­δή­σει. Το ανα­γνω­ρί­ζει εμ­μέ­σως και η τρά­πε­ζα της Ελ­λά­δας, όταν στην τε­λευ­ταία Έκ­θε­σή της συ­ζη­τά το εν­δε­χό­με­νο μιας ανά­καμ­ψης που ίσως χρεια­σθεί να γίνει χωρίς επαρ­κή τρα­πε­ζι­κό δα­νει­σμό. Πρέ­πει λοι­πόν να προ­χω­ρή­σου­με άμεσα στη δη­μιουρ­γία μιας ανα­πτυ­ξια­κής επεν­δυ­τι­κής τρά­πε­ζας δη­μο­σί­ου συμ­φέ­ρο­ντος, όπως έκανε πρό­σφα­τα και η Γαλ­λία. Επί­σης πρέ­πει να με­λε­τή­σου­με και μη συμ­βα­τι­κά και εναλ­λα­κτι­κά μέσα χρη­μα­το­δό­τη­σης και δη­μιουρ­γί­ας ρευ­στό­τη­τας, και στο κρά­τος και στην ιδιω­τι­κή οι­κο­νο­μία».
(Συνέντευξη στην «Αυγή» 19/1/2014)
Γ. Μηλιός:
«Εμείς, αρχίζουμε από το οικονομικό επιχείρημα, το οποίο είναι το πιο σημαντικό: ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο και από τη στιγμή που δεν είναι βιώσιμο, πρέπει να γίνει».
«Θα επιχειρήσουμε (αν γίνουμε κυβέρνηση) να βγούμε πραγματικά στις αγορές, διότι αυτό θέλουμε και για να έχουμε και ένα αξιόπιστο τραπεζικό σύστημα, να λύσουμε το θέμα της χρηματοπιστωτικής αξιοπιστίας. Να έχουμε ένα αξιόχρεο Δημόσιο».
«Λέμε συνέχεια για το πρωτογενές πλεόνασμα και τα στοιχεία του ...

Μη σνομπάρετε τον Ιστορικό Συμβιβασμό!

του Νίκου Ράπτη*

Όλα δείχνουν πως στις επόμενες εκλογές θα συγκρουστούν από τη μια ο ΣΥΡΙΖΑ, με έμβλημα την «Αλλαγή», από την άλλη η ΝΔ, με σύνθημα την «Ευρώπη». Και τα δύο διλήμματα, «αλλαγή ή στασιμότητα» και «Ευρώπη ή Grexit» είναι πραγματικά -και θα κινητοποιήσουν. Η προεκλογική τους κυριαρχία θα συνθλίψει τον ενδιάμεσο χώρο και θα επιβάλει ένα νέο δικομματισμό.

Από πολλές πλευρές έχει τονιστεί πως κάτι τέτοιο θα διαμόρφωνε ένα επικίνδυνο σκηνικό. Σε περίπτωση επικράτησης της ΝΔ, η διαιώνιση-εμπέδωση των μεταπολιτευτικών ισορροπιών θα μπορούσε να οδηγήσει κάποια στιγμή σε εθελούσιο Grexit. Αλλά και σε περίπτωση νίκης του ΣΥΡΙΖΑ, η προεκλογική «αντιμνημονιακή» ρητορική του, πιθανότατα θα τον ενέπλεκε σε μια σειρά κινήσεων forcé με κατάληξη και πάλι το Grexit. Σε κάθε περίπτωση, η μετωπική σύρραξη ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ «μυρίζει» ιδεολογική πόλωση, κοινωνική οξύτητα, πολιτική ανωμαλία και επιδείνωση των αδιεξόδων.

Αλλά η boutade σύμφωνα με την οποία «οι αντιμνημονιακοί έχουν δίκιο σε όλα όσα λένε κατά των μνημονιακών, όπως οι μνημονιακοί έχουν δίκιο σε όλα όσα λένε κατά των αντιμνημονιακών», έχει βάση. Θα ήταν άρα πολύ πιο ενδιαφέρον αν μετά τις εκλογές διαμορφωνόταν ένα σκηνικό όπου η παραμονή στην ευρωζώνη συνδυαζόταν με μια μεγάλη ρήξη με τους νικητές της Μεταπολίτευσης (τα αδήλωτα εισοδήματα από την φοροδιαφυγή, τη διαφθορά τη μαφιακή οικονομία, τη λεηλασία του περιβάλλοντος). Σε όλα τα κόμματα σήμερα συνυπάρχουν καθεστωτικές και αναγεννητικές δυνάμεις. Τυχόν κυβερνητική σύμπραξη ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ είναι το βέλτιστο σενάριο για τους μεταρρυθμιστές και στις δύο παρατάξεις.

Πόσο μάλλον αν συνοδευόταν από την ενισχυμένη παρουσία ενός Κέντρου που θα εμφανιζόταν ως η δύναμη ακριβώς που εμπνέει, προετοιμάζει και εγγυάται μιαν τέτοια ενωτική διέξοδο. Από τις δυνάμεις που σήμερα κινούνται στο χώρο της Δράσης και του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ και των 58, της Ευρώπης-Οικολογίας, του Προοδευτικού Φόρουμ και πολλών από τα νέα κόμματα που δημιουργούνται, θα μπορούσε να προέρθει ένας ισχυρός κεντρώος πόλος που θα κέρδιζε ισχυρή λαϊκή υποστήριξη, ακριβώς ως ο πρεσβευτής και ο εγγυητής ενός Ιστορικού Συμβιβασμού που θα συνδύαζε την ευρωπαϊκή και δημοκρατική ομαλότητα με την ανατροπή της μεταπολιτευτικής συνθήκης.

Μη σνομπάρετε τη συγκυβέρνηση ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ: μπορεί να ακούγεται σαν ...

Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2014

Η "αντίσταση" του κ. Στουρνάρα

του Γιάνη Βαρουφάκη*
Στις διπλές εκλογές Μαΐου-Ιουνίου του 2012, οι οποίες τον έφεραν στο Μαξίμου, ο κ. Σαμαράς υποσχέθηκε ότι η κυβέρνησή του θα διαπραγματευόταν υπεύθυνα αλλά σκληρά με το Βερολίνο. Στόχος του, όπως έλεγε, ήταν το μνημόνιο να πάψει να αποτελεί βαρίδι που τραβάει αέναα τη χώρα προς τον βυθό, κάτι που απαιτούσε ως ελάχιστο προαπαιτούμενο ένα γενναίο κούρεμα του δημόσιου χρέους προς την τρόικα. Μερικούς μήνες μετά την εκλογική του νίκη, δόθηκε στην κυβέρνηση συνασπισμού ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ η ιδανική ευκαιρία για να αποσπάσει από το Βερολίνο ένα σημαντικό κούρεμα του δημόσιου χρέους, που είχε στο μεταξύ μεταφερθεί στην ΕΕ, στην ΕΚΤ και στο ΔΝΤ. 
Την ευκαιρία αυτή την προσέφερε στον υπουργό Οικονομικών του, τον κ. Στουρνάρα, η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ, κα Λαγκάρντ.

Υπό την πίεση των μη ευρωπαίων κρατών-μελών του ΔΝΤ, και εμφανώς μετανιωμένη (θυμάστε τα mea culpa του ΔΝΤ;) για το εγκληματικό λάθος του μνημονίου να προτάξει τη λιτότητα και τα τεράστια νέα δάνεια χωρίς να έχει προηγηθεί ένα γενναίο κούρεμα του δημόσιου χρέους (ένα λάθος που οδήγησε τη χώρα στην κατάρρευση, ωθώντας το διεθνές κόστος διάσωσής της στα ουράνια), η κα Λαγκάρντ ήταν έτοιμη να βοηθήσει τη νέα κυβέρνηση ώστε να επιτύχει τον δεδηλωμένο στόχο του νέου πρωθυπουργού. Έτσι η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ πρότεινε στον κ. Στουρνάρα τη σύναψη συμμαχίας ΔΝΤ-Ελλάδας στο Eurogroup που ξεκινούσε με το τέλος του καλοκαιριού του 2012.

Πρόθεσή της ήταν να πει στο Eurogroup πως ο μόνος σωστός και βιώσιμος τρόπος να καλυφθεί το μόνιμο χρηματοδοτικό κενό της χώρας ήταν το σημαντικό κούρεμα των οφειλών του ελληνικού δημοσίου προς την ΕΚΤ και την ΕΕ. (Πηγές μου στην Ουάσινγκτον αναφέρονται συγκεκριμένα σε μια τάξη μεγέθους μεταξύ 60-100 δισ. ευρώ). 
Με άλλα λόγια, η ελληνική πλευρά δεν θα χρειαζόταν καν να διαπραγματευτεί στο Eurogroup. Η κα Λαγκάρντ θα έβγαινε μπροστά, θα έλεγε πως το ΔΝΤ δεν συναινεί σε ανοησίες τύπου επαναγοράς χρέους και άλλα τέτοια πασαλείμματα, και θα απαιτούσε από τα λοιπά δύο μέρη της τρόικα (δηλαδή την ΕΚΤ και, ουσιαστικά, το Βερολίνο) να συναινέσουν στο βαθύ κούρεμα του ελληνικού δημόσιου χρέους. Από τον έλληνα υπουργό Οικονομικών η κα Λαγκάρντ ζήτησε μια απλή δέσμευση, ότι στο πλαίσιο αυτής της συζήτησης η ελληνική κυβέρνηση θα δήλωνε ότι συμμερίζεται την άποψη του ΔΝΤ. 
"Ο Πολ Τόμσεν και η Κριστίν Λαγκάρντ είπαν ότι έπρεπε να σταθώ στο πλευρό τους", δήλωσε πριν μια βδομάδα στους Financial Times ο κ. Στουρνάρας, επιβεβαιώνοντας τα παραπάνω. 

Πράγματι, του ζήτησαν να σταθεί στο πλευρό τους ώστε να επιτευχθεί ο μέγιστος διαπραγματευτικός στόχος, όπως ακριβώς τον είχε θέσει ο κ. Σαμαράς τόσο προεκλογικά όσο και στη διάρκεια του καλοκαιριού που ακολούθησε τη νίκη του.
Και πώς αντέδρασε ο κ. Στουρνάρας; 
Στην ίδια συνέντευξη με περηφάνια δήλωσε ότι "…αντιστάθηκε σε πιέσεις που δέχθηκε από την Κριστίν Λαγκάρντ και τον Πολ Τόμσεν να ζητήσει από άλλους ηγέτες της ευρωζώνης, συμπεριλαμβανομένου και του γερμανού υπουργού Οικονομικών Β. Σόιμπλε…, ένα κούρεμα του ελληνικού χρέους"
Έχετε ακούσει ποτέ κάτι πιο ανήκουστο; Αντιστάθηκε ο έλλην υπουργός Οικονομικών στις πιέσεις της ηγεσίας του ΔΝΤ να επιβληθεί στο Βερολίνο κούρεμα του ελληνικού δημόσιου χρέους! 
Φανταστείτε την εξής σκηνή: Σε έχουν στριμώξει σε μια γωνιά δύο κακοποιοί και σε ξυλοκοπούν. Κάποιοι στιγμή ο ένας εξ αυτών δείχνει μετανοημένος και σου προτείνει να πείσει τον έτερο κακοποιό να κάνει κράτει. Εσύ όμως αντιστέκεσαι σε αυτή την πίεση, επιμένοντας ότι το ξύλο πρέπει να συνεχιστεί. Και σαν να μην έφτανε αυτό, το ομολογείς όλο περηφάνια στον διεθνή Τύπο.

Και γιατί έκρινε σοφό ο κ. Στουρνάρας να αντισταθεί στις πιέσεις της κα Λαγκάρντ; Ιδού η απάντηση-κεραυνός που έδωσε στους Financial Times ο υπουργός Οικονομικών της δεινοπαθούσας χώρας μας: "Είπα: Εντάξει, αν έρθω με την πλευρά σας, είναι κάτι που θα βοηθήσει πραγματικά την Ελλάδα, αλλά είναι και κάτι που δεν γίνεται. Ο Σόιμπλε μου είπε:

Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014

"Τι κρύβεται πίσω από τους 58"

...και  φυσικά δεν εννοούμε κάτι σε "Ζάππειο"...
Όχι, όχι - δεν είναι το ΠΑΣΟΚ, δεν είναι ο ΔΟΛ, δεν είναι ο Βενιζέλος... (αυτοί απλά είδαν φως και μπήκαν). Κρύβεται η ανυπαρξία πολιτικο-οικονομικής πρότασης εξόδου από την κρίση από την κεντροαριστερά. 
Η βόμβα έσκασε στα χέρια της. Έκανε την μια ανοησία μετά την άλλη και στις δυο της εκδοχές: ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ. Και ως κυβέρνηση και ως αντιπολίτευση και ως συγκυβέρνηση. Τέσσερα χρόνια τώρα ακούμε ανοησίες και υποσχέσεις και κανένα σχέδιο - μόνο επιμέρους -κάποια- πράγματα που και που. Τσαμπουκάδες στην τρόικα, επικοινωνιακά κόλπα, κόκκινες γραμμές κλπ κλπ και η κρίση βαθαίνει καθημερινά. Ούτε ελπίδα δεν διαφαίνεται πλέον στον ορίζοντα: το ίδιο πελατειακό κράτος κυβερνά, οι ίδιοι ημέτεροι κρατικοδίαιτοι "επενδύουν", η ίδια και μεγαλύτερη αφαίμαξη σκοτώνει την παραγωγική τάξη.
Είχε κάποιες ευκαιρίες η κεντροαριστερά. Τι ευκαιρίες; 
Να δανειστεί, να υιοθετήσει απόψεις των φιλελεύθερων, να ανασυνθέσει τις χρεοκοπημένες απόψεις της και να μεταλλαχθεί σε σοσιαλφιλελευθερισμό. Ενισχύοντας και την κοινωνική πλευρά των φιλελευθέρων. Του μεταρρυθμιστικού κέντρου. 
Αυτή είχε την ανάγκη τους και όχι εκείνοι την δική της - πολιτικά και οικονομικά. 
Οι σοσιαλφιλελεύθεροι είχαν προ πολλού υιοθετήσει όλες τις προοδευτικές απόψεις για την λειτουργία οικονομίας και αγοράς - υιοθετώντας ιδέες και προτάσεις από το φιλελεύθερο κέντρο. Η κεντροαριστερά, βυθισμένη στον κρατισμό, είχε ανάγκη τέτοιες ιδέες σαν το οξυγόνο.
Υπήρχε μια ευκαιρία. Όταν η προοδευτική φιλελεύθερη Δράση πρότεινε στην κεντροαριστερά να την διευρύνουν σε ένα σοσιαλφιλελεύθερο κεντρώο μεταρρυθμιστικό υβρίδιο που θα μπορούσε επιτέλους να διατυπώσει την ελληνική πρόταση εξόδου από την κρίση, εκείνοι κώφευσαν. Μάλιστα πρωτοπόροι της σημερινής πρωτοβουλίας των 58, ήσαν εκείνοι που απέρριψαν το σχέδιο, ως εκπροσωπούντες την "κεντροαριστερά"... σήμερα οι ίδιοι καλούν τους φιλελεύθερους και τους οικολόγους σε συνεργασία υπό το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα...

Γιατί όμως απέρριψαν την μεγαλύτερη ευκαιρία ανασύνθεσης ενός χώρου του ριζοσπαστικού κέντρου;
Προφανώς όχι για "ιδεολογικούς" λόγους, όσο κι αν τους επικαλέστηκαν. Όχι - ήταν η τεχνικές της εξουσίας που τους απέτρεψαν. Ότι δηλαδή η κίνηση εκείνη δεν θα ελεγχόταν από τους μηχανισμούς ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, το πολιτικό προσωπικό της "κεντροαριστεράς" δηλαδή. Και θάταν ανεξέλεγκτη η εξέλιξη αφού και η Δράση δεν είχε κανέναν μηχανισμό να ελέγξει το εγχείρημα: Θα ήταν ανοιχτό! (πράγμα καταστροφικό για τα κομματικά κονκλάβια που ζουν από τον έλεγχο των ανθρώπων και των κινήσεων).
Αποτέλεσμα; 
Η Δράση λόγω μικρής προσέλευσης επέστρεψε στην πρότερη κατάσταση, το εγχείρημα κατέρρευσε και μαζί του η μόνη αυθεντική ευκαιρία που παρουσιάστηκε τα τελευταία χρόνια για την ανασυγκρότηση του τρίτου μεταρρυθμιστικού πόλου. Οι κεντροαριστεροί και οι οικολόγοι - όσοι είχαν συμμετάσχει στο εγχείρημα - γύρισαν στο πουθενά της δικής τους παρακμής. 
Το τοπίο καθάρισε. 
Και τότε εμφανίστηκαν οι 58 - μια πρωτοβουλία που "ψηνόταν" καιρό αλλά μόνο σε συνθήκες απελπισίας θα μπορούσε να έχει κάποια ελπίδα: με το ΠΑΣΟΚ να συγκυβερνά, την ΔΗΜΑΡ επίσης αν και από απόσταση πια, θα ήταν δύσκολο να υπάρξει "κεντροαριστερή πρόταση". Υπήρχαν μόνο ατομικές προτάσεις στα επιμέρους από ανθρώπους της σοσιαλφιλελεύθερης προσέγγισης. Επίσης πως να στηθεί ένα δυναμικό μόρφωμα όταν η εμπειρία έδειχνε ότι αν ξεκινούσε ο διάλογος ως θεσμική βάση συγκρότησης, η προγραμματική αφλογιστία θα γινόταν αμέσως φανερή; 

Έτσι επιλέχτηκε η μέθοδος: "Πρώτα κόμμα μετά συζήτηση" (πρώτα αποκρυστάλλωση του μηχανισμού και των συσχετισμών και ρόλων - μετά συζήτηση: δλδ ελεγχόμενη...)

Έτσι σήμερα είμαστε μάρτυρες δυο πραγμάτων: 
1. Μεγάλης πίεσης στην ΔΗΜΑΡ να συμμετέχει ώστε να αποκτηθεί έστω και εμμέσως η ...

Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2014

Ύβρις...

Κόσοβο 1999 - Φαρμακονήσι 2014: το δράμα των ανθρώπων συνεχίζεται κι ο πόνος των προσφύγων είναι παντού ο ίδιος  - ακόμη και στην χώρα που οι ικέτες ήταν κάποτε ιεροί... (ΑΣ)
Αποτρόπαιο Έγκλημα
από το ιστολόγιο Τσαλαπετεινός


Καταπέλτης όσα δήλωσαν, οι τρεις από τους διασωθέντες της τραγωδίας στο Φαρμακονήσι, τινάζουν στον αέρα τους ισχυρισμούς του υπουργού Ναυτιλίας Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη και όλα όσα αναμεταδίδουν επιμελώς και συστηματικά -από κυβερνητικές διαρροές- τα κανάλια.

Υποβαστάζοντας ο ένας τον άλλον, στάθηκαν απέναντι στις κάμερες και απέναντι στον λιγοστό κόσμο που συγκεντρώθηκε στο Σύνταγμα στις 12 σήμερα το μεσημέρι, οι τρεις πρόσφυγες και ξετύλιξαν το κουβάρι της νύχτας της 19ης Ιανουαρίου που έμελλε να σημαδέψει οριστικά και αμετάκλητα τις ζωές τους. Τα λεγόμενά τους, δεν άφησαν καμία αμφιβολία για το  αποτρόπαιο έγκλημα που διαπράχθηκε εκείνο το βράδυ.


Εικοσιτρείς Αφγανοί - “ερχόμαστε από μια χώρα που βρίσκεται σε πόλεμο εδώ και 38 χρόνια”- και τρεις Σύριοι – μια χώρα που βρίσκεται σε εμφύλιο και δε σταματά να μετρά καθημερινά νεκρούς- ήταν οι επιβάτες του πλοιαρίου που απέπλευσε από την Τουρκία. Μετά από δύο ώρες στη θάλασσα και ενώ ήταν μόλις 100 μέτρα από ελληνική ακτή, έσβησε η μηχανή του σκάφους από υπερθέρμανση. Περίμεναν να κρυώσει η μηχανή ώστε να επιχειρήσουν και πάλι να βάλουν μπροστά -ο Αφγανός που το είπε, είναι μηχανικός- όταν τους πλησίασε το σκάφος του λιμενικού. Τότε όλοι σκέφτηκαν ότι σώθηκαν. Αμέσως μετά ακούστηκαν πυροβολισμοί στον αέρα -προφανώς για να εκφοβίσουν τους ήδη τρομοκρατημένους ανθρώπους στο ...

Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014

Αφήστε τους Ελληνες να δουλέψουν!

του Βαγγέλη Παπαβασιλείου
Το ισχύον περιβάλλον της φοροεπιδρομής απαγορεύει σε οποιονδήποτε να ανοίξει επιχείρηση ή να εργαστεί σαν ελευθεροεπαγγελματίας έντιμα. Με 27% φόρο από το πρώτο ευρώ, με 4.000 αναγκαστική ετήσια εισφορά ΤΕΒΕ, και αβάσταχτο ΙΚΑ υπαλλήλων, κανείς δεν τολμά να σκεφτεί να ανοιχτεί στο επιχειρείν· οι Ελληνες κάθονται αδρανείς, παγωμένοι, και φυτοζωούν με συντάξεις γερόντων. Παγωμένοι γύρω από το ξόδι της Ελλάδας.
του Νίκου Ξυδάκη*

Τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής επιβεβαιώνουν ό,τι σωρεύει η καθημερινή εμπειρία: το ρεύμα μετανάστευσης αυξάνεται εντυπωσιακά. Από το 2009 έως το 2011, η μετανάστευση Ελλήνων προς χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης αυξήθηκε κατά 170%. Το 2012, ένας στους τέσσερις Ελληνες επιθυμούσε να μεταναστεύσει μόνιμα, το 4% το σχεδίαζε για τον επόμενο χρόνο.

Μόνο στη Γερμανία, την τελευταία τριετία μετανάστευσαν 25.000 Ελληνες, πολλοί εκ των οποίων είναι γιατροί, μηχανικοί, εκπαιδευμένοι επιστήμονες και επαγγελματίες. 

Προ μηνών υπουργός του κρατιδίου Β. Ρηνανίας – Βεστφαλίας μου περιέγραφε την κατάσταση στην κοιλάδα του Ρουρ, την βιομηχανική καρδιά της Γερμανίας· πώς προσπαθούν να κάνουν πιο άνετη και ενδιαφέρουσα τη ζωή στις κωμοπόλεις της περιοχής για να προσελκύσουν εργαζόμενους στη βιομηχανία. Θέλουμε πολύ να έρθουν τεχνικοί απ’ όλη την Ευρώπη, η Γερμανία αντιμετωπίζει οξύ δημογραφικό πρόβλημα, ο πληθυσμός της γερνάει. Παρατήρησα ότι πολλοί νέοι Ελληνες αναζητούν εργασία στη Γερμανία, ιδίως οι πολυπροσοντούχοι επιστήμονες. Αχ, θέλουμε πολύ να έρθουν! απάντησε. Και η επίσης γερασμένη Ελλάδα, με το τρύπιο ασφαλιστικό σύστημα, τι θ’ απογίνει; ρώτησα. Εχετε δίκιο, αλλά τι να κάνουμε; Κι εμείς τους χρειαζόμαστε πολύ, απάντησε. Ηταν ειλικρινής και ευγενέστατη. Εργαζόταν με θέρμη για το μέλλον της πατρίδας της.

Σκέφτηκα αν συνειδητοποιούμε το μέγεθος της δημογραφικής καταστροφής, την απειλή εθνικού μαρασμού που ορθώνεται μπροστά μας. Οι Ελληνες μεταναστεύουν μαζικά για τρίτη φορά μέσα σε έναν κύκλο αιώνα: αρχές του 20ού αιώνα προς Αμερική, 1950-60 προς Ευρώπη, Αμερική, Αυστραλία, δεκαετία 2010 προς πάσα κατεύθυνση. Την παρούσα φάση χαρακτηρίζει η φυγή ...

Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014

Μπουτάρης: Συμφωνώ με Τσίπρα. Αποπληρωμή χρέους με ρήτρα ανάπτυξης!

Τόχουμε ξαναπεί. Ο Γιάννης Μπουτάρης είναι ο άνθρωπός μας. Δεν είναι κομματόσκυλο κανενός, είναι επιχειρηματίας, ανοιχτό μυαλό και δεν παρασύρεται από δαιμονοποιήσεις και φανατισμούς κομματικά υποβολιμαίους. Αν ψάχνει η προοδευτική παράταξη  (οι προοδευτικοί -  όχι οι μεταμφιεσμένοι σε προοδευτικούς) ένα νέο για επικεφαλής, τον έχει! 
ΑΣ

από την egnatiapost
Την συμφωνία του με τη θέση του Αλέξη Τσίπρα "για την ανάγκη θέσπισης ενός είδους ρήτρας ανάπτυξης στην αποπληρωμή του ελληνικού χρέους" εξέφρασε ο Γιάννης Μπουτάρης, μιλώντας ενώπιον τόσο του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελου Βενιζέλου, όσο και του Χάνες Σβόμποντα σε εκδήλωση της πρωτοβουλίας «Relaunching Europe» της ευρωκοινοβουλευτικής ομάδας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης.
"Το ζήτημα πρέπει να τεθεί στην επικείμενη διαπραγμάτευση για το χρέος μεταξύ Ελλάδας και ΕΕ. Όσο η χώρα δεν αναπτύσσεται, είναι ανίκανη να αποπληρώνει υπέρογκα τοκοχρεολύσια χωρίς να βυθίζεται τελικά βαθύτερα στην ύφεση και την απελπισία. Δεν έχει πια νόημα αυτή η πολιτική, ούτε για την Ελλάδα ούτε για την Ευρώπη", πρόσθεσε ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης.
Ο Γ. Μπουτάρης τόνισε ότι ένα γενναίο αναπτυξιακό πρόγραμμα για την Ελλάδα είναι απολύτως απαραίτητο "παράλληλα με τη διατήρηση της δημοσιονομικής σταθερότητας", ενώ μίλησε για "άτσαλη εκ του αποτελέσματος εμπλοκή της τρόικας στην αντιμετώπιση της κρίσης" και υποστήριξε ότι με τον τρόπο που γίνεται αυτή η εμπλοκή "έχει ξεπεράσει τα ανεκτά όρια δημοκρατικής νομιμοποίησης και ανοχής. Η άθλια τωρινή οικονομική κατάσταση χρειάζεται άμεσες λύσεις διαφορετικού είδους"

"Ο κόσμος νιώθει θυμωμένος και αδικημένος"

Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης περιέγραψε με μελανά χρώματα τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης, σημειώνοντας ότι η Ελλάδα έχασε από το 2009 μέχρι σήμερα το ένα τέταρτο του ΑΕΠ της, η ανεργία πέρασε το 27%, και πάνω από το ένα τρίτο του πληθυσμού ζει στα όρια της φτώχειας.
"Θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι η Ελλάδα πληρώνει τα δικά της λάθη, και ότι η περίπτωσή της δεν αποτελεί πολιτικό πρόβλημα για την ΕΕ", είπε ο κ. Μπουτάρης και συνεχίζοντας προειδοποίησε τους Σοσιαλιστές και Δημοκράτες ευρωβουλευτές ότι "οι απότομες και βίαιες πολιτικές ανατροπές δε γίνονται πάντοτε στις φτωχότερες χώρες αλλά σε εκείνες που μεγάλο μέρος του πληθυσμού πιστεύει ότι αξίζει καλύτερης τύχης. 
Στην Ελλάδα η πτώση του βιοτικού επιπέδου ήταν ιδιαίτερα απότομη -όσο ποτέ άλλοτε σε ανεπτυγμένη χώρα μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. 
Ο κόσμος δικαίως νιώθει φοβισμένος, θυμωμένος και αδικημένος. Στην Ελλάδα και στη υπόλοιπη Ν. Ευρώπη, είναι αναμενόμενο ο κόσμος να προστρέξει πολιτικά σε απλοϊκές και αντιευρωπαϊκές κυρίως επιλογές που υπόσχονται εύκολες αλλά αναχρονιστικές λύσεις".

Έγκλημα στο Φαρμακονήσι: πώς χάθηκαν ανθρώπινες ζωές σε πλοιάριο υπό ρυμούλκηση;

"Όταν συνέβη το τραγικό περιστατικό το σκάφος ρυμουλκούνταν από το Λιμενικό προς την Τουρκία αποκαλύπτουν μάρτυρες στην Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες"
Το πλήρες κείμενο της Ύπατης αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες:

Η Υ.Α. εκφράζει την ανησυχία της για τη συνεχιζόμενη απώλεια ανθρώπινων ζωών στη θάλασσα, με αφορμή το ναυάγιο στο Φαρμακονήσι.

Αλιευτικό σκάφος στο οποίο επέβαιναν 28 άτομα (25 Αφγανοί και 3 Σύροι), μεταξύ των οποίων πολλά γυναικόπαιδα, ανατράπηκε και βυθίστηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της Δευτέρας 20 Ιανουαρίου 2014, στη θαλάσσια περιοχή του Φαρμακονησίου. Δεκαέξι από τους επιβαίνοντες περισυνελέγησαν από το Λιμενικό Σώμα. Μια γυναίκα και ένα παιδί 5 ετών εντοπίστηκαν νεκροί κοντά στις τουρκικές ακτές, ενώ δέκα ακόμη άτομα (2 γυναίκες και 8 βρέφη και μικρά παιδιά) αγνοούνται.

Κλιμάκιο της Ύπατης Αρμοστείας μετέβη το μεσημέρι της Τρίτης 21 Ιανουαρίου στη Λέρο, όπου μεταφέρθηκαν οι διασωθέντες από το Λιμενικό, και συνομίλησε μαζί τους καθώς και με τις Λιμενικές Αρχές.

Σύμφωνα με πληροφορίες των Λιμενικών Αρχών, το πλοιάριο είχε εντοπιστεί τα μεσάνυχτα της Κυριακής 20 Ιανουαρίου, ακινητοποιημένο και χωρίς φώτα ναυσιπλοΐας, από σκάφος του Λιμενικού Σώματος, το οποίο, συνεκτιμώντας την κατάσταση και τις κακές καιρικές συνθήκες, ξεκίνησε επιχείρηση διάσωσης με ρυμούλκησή του προς το Φαρμακονήσι. Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης, μεγάλος αριθμός των επιβαινόντων συγκεντρώθηκε στη μία πλευρά του πλοιαρίου, με αποτέλεσμα την ανατροπή και τη βύθισή του.

Σύμφωνα με μαρτυρίες επιζώντων στην Ύπατη Αρμοστεία, το σκάφος του Λιμενικού που ρυμουλκούσε το πλοιάριό τους κατευθυνόταν με μεγάλη ταχύτητα προς τις τουρκικές ακτές, όταν συνέβη το τραγικό συμβάν εν μέσω θαλασσοταραχής. Οι ίδιες μαρτυρίες αναφέρουν ότι οι άνθρωποι φώναζαν για βοήθεια, δεδομένου ότι στο πλοιάριο υπήρχε μεγάλος αριθμός παιδιών.

«Η Ύπατη Αρμοστεία καλεί τις Αρχές να διερευνήσουν τις συνθήκες υπό τις οποίες έλαβε χώρα το περιστατικό, και το πώς ανθρώπινες ζωές χάθηκαν σε πλοιάριο υπό ρυμούλκηση», 
δήλωσε ο Laurens Jolles, Περιφερειακός Αντιπρόσωπος της Ύπατης Αρμοστείας για τη Νότια Ευρώπη.


Η φρίκη περισσεύει -  και τα περιττά λόγια: παραίτηση τώρα και άμεση διερεύνηση των ευθυνών, όσων κατευθύνουν το λιμενικό σε τέτοιες νοοτροπίες και πιθανά ρατσιστικά εγκλήματα. Ενδεικτικό σχόλιο και συζήτηση στο fb:
Antypas Karipoglou Η υπόθεση "Φαρμακονήσι" πρέπει να διερευνηθεί τάχιστα και με απόλυτη διαφάνεια. Τα όσα ακούγονται είναι τόσο φρικιαστικά, που δεν τολμώ να διατυπώσω άποψη. Θεωρώ, πάντως, ότι κατ' αρχάς πρέπει να αποπεμφθεί κλωτσηδόν ο Μίλτος ο Βαρβιτσιώτης για τις τρισάθλιες δηλώσεις του και βλέπουμε για τις λοιπές ευθύνες.

Πλήρες Ρεπορτάζ:  εδώ
"Η Ελληνική «Λαμπεντούζα» Χωρίς Υπότιτλους"
της Μαρίας Λούκα στο vice.com/gr


Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2014

Φορολογική πολτοποίηση της παραγωγικής τάξης

του Άγη Βερούτη*
Φέτος η Ελλάδα θα πετάξει στα σκουπίδια τουλάχιστον μισό εκατομμύριο οικογένειες, ή 1,5 εκατομμύριο Έλληνες. Το σκηνικό έχει στηθεί. Η παράσταση έχει ήδη αρχίσει. Ταυτόχρονα συμβαίνει κάτι πραγματικά περίεργο. Δημιουργείται μια υπερσυγκέντρωση οικονομικής ισχύος με τον περιορισμό των "μικρών". Ενώ πχ. στην Αυστρία, με παρόμοιου μεγέθους πληθυσμό με την Ελλάδα, υπάρχουν περισσότερες από 100 τράπεζες, στην Ελλάδα αποφασίστηκε από κάποιους ότι θα υπάρχουν μόνο 4 τράπεζες.
Επίσης, βλέποντας αυτά που επιφυλάσσει φέτος για τους μικρομεσαίους το σύστημα, επίκειται το κλείσιμο-μετά-πολτοποίησης όλης της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας της χώρας, αφήνοντας μόνο τις μεσαίες και τις μεγάλες επιχειρήσεις να επιβιώσουν.

Δεν είναι δυνατόν να είναι μπαταχτσήδες όλοι οι 380.000 ελεύθεροι επαγγελματίες, υπό διωγμόν από τον ΟΑΕΕ, και άλλοι 15.000-20.000 δικηγόροι όπως και 20.000-30.000 μηχανικοί. Οι δε μηχανικοί ΤΣΜΕΔΕ έκαναν τις απαραίτητες ενέργειες για να εξαιρέσουν τις οφειλές τους από το καινούριο εισπρακτικό μηχανισμό πολτοποίησης ΚΕΑΟ, που πρόσφατα δημιουργήθηκε. Δεν έστειλαν τα στοιχεία.

Ήδη το 38% των Ελλήνων ζει κάτω από το όριο της φτώχιας δηλαδή με εισόδημα χαμηλότερο από το 60% του μέσου εισοδήματος. Το 14% των Ελλήνων ήδη ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχιας, δηλαδή δεν έχουν τα στοιχειώδη για τις βασικές τους ανάγκες σίτισης, στέγασης και υγείας. Σύμφωνα με έρευνα κυριακάτικης εφημερίδας, ως και 50% των Ελλήνων δεν έχει πλέον πρόσβαση στη δημόσια υγεία.

Μέχρι τώρα καλύπτουν αυτές τις βασικές ανάγκες τους ή τρώγοντας από τα έτοιμα (τα φάγανε αυτά, πάει), ή δανειζόμενοι από το στενό περιβάλλον τους που τελειώνει και αυτό με τη φορολογική γενοκτονία που ολοκληρώνεται πλέον, ή καθυστερώντας στις υποχρεώσεις τους, που σύντομα θα οδηγήσει πολλούς από αυτούς στη φυλακή και την δεκαετή οικονομική εξορία από την Ελλάδα. Οι μηχανές για τη δήμευση της περιουσίας τους έχουν ήδη πάρει μπροστά και μαρσάρουν. Το έγκλημά τους είναι η ανέχεια.

Θα τιμωρηθούν γιατί είναι φτωχοί και το κράτος δεν τους πιστεύει, γιατί έχει θεσπίσει χαράτσια €650 ως τέλος επιτηδεύματος, και υποχρεωτικές εισφορές €5.400 το χρόνο ως ασφαλιστική εισφορά (φόρος είναι, μη κοροϊδευόμαστε).
Οι δήθεν συνδικαλιστικοί τους εκπρόσωποι, τα επιμελητήρια των ελευθέρων επαγγελματιών και των εμπόρων, άφησαν να περάσουν οι 60 ημέρες που επιτρέπει ο νόμος για την συλλογική προσφυγή ως αντισυνταγματικής της φορολόγησης από το πρώτο ευρώ.
Αυτό σημαίνει ότι κάποιος που έχει ετήσιο εισόδημα €6.000-€7.000 και καλείται να πληρώσει €6.050 μόνο για χαράτσι ελευθέρων επαγγελματιών και ΤΕΒΕ, θα έχει πλέον την ευθύνη να προσφύγει στα δικαστήρια ατομικά, ενάντια στην φορολόγηση που είναι πέρα και πάνω από την δυνατότητά του να πληρώνει, και να διατηρείται εν ζωή. Δεν μιλάμε καν για αξιοπρέπεια.

Πάμε άλλη μια: τα επιμελητήρια των ελευθέρων επαγγελματιών, των βιοτεχνών και των εμπόρων, δεν προσέφυγαν εγκαίρως στη δικαιοσύνη για να καταρρίψουν ως αντισυνταγματική την υπερφορολόγησή τους. Δεν ζήτησαν δικαστική συνδρομή για να προστατέψουνε τα μέλη τους που ...

Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2014

Ο θάνατος του μικρομεσαίου

του Χρήστου Λαδά*

Το νέο ποινολόγιο για τις εκπρόθεσμες δηλώσεις Φ.Π.Α. ακόμα και για μία ημέρα εκπρόθεσμης δήλωσης, προβλέπει 1000 ευρώ πρόστιμο. Ο νόμος αφορά όσους τηρούν βιβλία β΄ κατηγορίας δηλαδή όλους τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες και τους ελεύθερους επαγγελματίες. Τα φορολογικά πρόστιμα απειλούν πλέον ευθέως την πλειονότητα των ελληνικών οικογενειών και εκατομμυρίων παραγωγικών ανθρώπων.

Σε περίπτωση μάλιστα που ένας εξ αυτών υποπέσει και δεύτερη φορά σε αδυναμία πληρωμής του φ.π.α. το πρόστιμο ανέρχεται στα 2.500 ευρώ. Σε κάθε περίπτωση αν η οφειλή δεν εξοφληθεί μέσα σε δύο μήνες επιβαρύνεται και με 10%, πρόστιμο που ξεπερνά τα νόμιμα όρια της τοκογλυφίας αλλά θεσπίζεται με νόμο.

Φορολογικά πρόστιμα: Η επιλογή της παράνοιας;

Η ιδιαιτερότητα των ελληνικών μικρομεσαίων επιχειρήσεων αφορούσε μέχρι πρότινος εκατοντάδες χιλιάδες υγιείς και βιώσιμες, εμπορικές - βιοτεχνικές δραστηριότητες που απλώνονταν γύρω μας , συνθέτοντας την μικρή επιχειρηματικότητα σύμφωνα και με τα δεδομένα της χώρας. Με τις νέες ρυθμίσεις επιχειρήσεις όσοι σκέπτονταν να δοκιμάσουν να δραστηριοποιηθούν στο σημερινό ζοφερό περιβάλλον ουσιαστικά αποθαρρύνονται να μην το επιχειρήσουν καν.

Άλλες που πάλευαν να σταθούν όρθιες τους οδηγούνται στο κλείσιμο βιβλίων και στη νέκρωση. Είναι απελπιστικό. 
Το κράτος πολεμά την ελεύθερη οικονομία, τους επαγγελματίες, τους εμπόρους, τις μικρομεσαίες οικογενειακές επιχειρήσεις, στη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας, δεδομένης της υψηλής συμμετοχής των μικρομεσαίων στην απασχόληση αλλά και της προστιθέμενης αξίας τους στην οικονομία.
Οι άνθρωποι που διοικούν είναι πραγματικά επικίνδυνοι για τον τόπο. Και συνεχώς ξεπερνούν τα όρια. Πόσο ακριβά θα πληρώσουμε ακόμα τις καταστροφικές επιλογές μας στην κάλπη ιδίως τα τελευταία χρόνια ;

Οι προβλέψεις των φορέων για το 2013 έκαναν λόγο για 170.000 νέα "λουκέτα" και απώλεια 195.000 θέσεων απασχόλησης (εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι και μισθωτοί), ενώ, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, από το 2008 έως και το 2011 έκλεισαν συνολικά 121.538 επιχειρήσεις και χάθηκαν 310.062 θέσεις απασχόλησης. Το 2014 τα νούμερα θα αυξηθούν όχι μόνο ένεκα της κρίσης αλλά και της ακολουθούμενης πολιτικής.

Χιλιάδες "λουκέτα" μετρούν πλέον και οι βιοτέχνες καθώς στο τέλος της χρονιάς και μόνο στην Αθήνα αναμένεται να ξεπεράσουν τις 10.000. Τα τελευταία στοιχεία του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Αθήνας (ΒΕΑ) είναι αποκαρδιωτικά: από το 2009 έως το 2012 έχουν ...

Tο θεόρατο "πολιτικό κενό"

του Βαγγέλη Παπαβασιλείου
...και η "νευρική" κρίση
Όλο και περισσότεροι άνθρωποι κατανοούν ότι η λύση στα προβλήματά μας δεν είναι μια ακόμη μάχη πολιτικών εντυπώσεων σε ένα σκηνικό πόλωσης που κρύβει παραδοσιακά κάτω από το χαλί τις ζοφερές αδυναμίες των διεκδικητών της εξουσίας. 
Η λύση δεν είναι καν ορατή ακόμη και απαιτεί όλες τις διανοητικές και φυσικές δημιουργικές μας δυνάμεις στο τραπέζι ενός κατεπείγοντος "ιστορικού συμβιβασμού a la ελληνικά", στο τραπέζι ενός διαλόγου υπέρβασης και σύνθεσης ενός εθνικού σχεδίου με ορίζοντα τουλάχιστον μια δεκαετία. 
Είναι τέτοια και τόση η ζημιά που έχει κάνει ο κομματισμός και το πελατειακό σύστημα σε αυτήν την χώρα που ακόμη και η δικαιολογημένη εκδίκηση των outsiders θα μπορούσε να περιμένει εάν και εφόσον οι πολιτικοί μονομάχοι το συνειδητοποιούσαν. Και έκαναν το αυτονόητο: συμβιβασμό σε εθνικό σχέδιο για την μακροπρόθεσμη επιβίωση της χώρας αντί για ξόδεμα δυνάμεων για μια πύρρεια νίκη μέσα από την δαιμονοποίηση του αντιπάλου. 
Ο Γιάννης Λούλης το περιγράφει σωστά - και λογικά καταλήγει απαισιόδοξα: ναι, το πολιτικό κενό είναι θεόρατο! Γιατί; Θα προσθέσουμε στις (επαγγελματικές επικοινωνιακές) παρατηρήσεις του την ανεπάρκεια του πολιτικού προσωπικού που γεννήθηκε και μεγάλωσε σε περιβάλλον παραγοντισμού, συμφέροντος και πελατειακού καθεστώτος - σε μια κοινωνία όπου το κόμμα δίνει δουλειά και εισόδημα και όχι η οικονομία. Οι δαίμονες μιας ακόμη καταστροφικής και αιματηρής μάχης χαρακωμάτων είναι μπροστά μας - η "νευρική" πίεση είναι τέτοια που ελάχιστοι/ες δεν έχουν κάνει ήδη την έστω προσωρινή επιλογή τους: αρνητική ψήφος...
ΑΣ

του Γιάννη Λούλη από την Ημερησία
Πολλά γράφονται για το "δημοσιονομικό κενό" και τον τρόπο κάλυψής του, με τις κυβερνητικές προτάσεις να μην πείθουν τους ελεγκτές των δανειστών μας. Όμως, η μεγαλύτερη ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της χώρας και στις προοπτικές σωτηρίας της είναι ένα άλλο "κενό": Tο πολιτικό. Aυτό είναι προϊόν της βαθύτατης κρίσης του κομματικού συστήματος. Διότι, όπως σημείωνα την περασμένη εβδομάδα στην «HτΣ», «η εστία της κρίσης είναι το κομματικό σύστημα και το πολιτικό σύστημα είναι το θύμα του». Aυτές τις ημέρες, με την ανάληψη της προεδρίας της E.E., το «πολιτικό κενό» έγινε κραυγαλέα ορατό.
Σε άρθρο του («Kαθημερινή», 12-1-2014), ο Aλέκος Παπαδόπουλος γράφει σκληρές αλήθειες. Aναφορικά με την οικονομία σημειώνει πως ακόμη κι αν δεν συμβεί κάποιο «ατύχημα», η χώρα μεσοπρόθεσμα θα βιώνει το «φάσμα κατάρρευσης παραγωγικών πεδίων της πραγματικής οικονομίας». 
Γι' αυτό προτείνει, αμέσως μετά τις ευρωεκλογές, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, να αρχίσει «η διαδικασία της εθνικής συνεννόησης». Όμως, με το παθογενές κομματικό σύστημα, το δέον αποτελεί μακρινή οπτασία. Tούτο επιβεβαιώνεται πανηγυρικά και από τη συμπεριφορά του κομματικού συστήματος στην έναρξη της ελληνικής προεδρίας της E.E., όπου η πόλωση έσπασε κάθε φράγμα.
H μη συμμετοχή της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην τελετή έναρξης είναι αδιανόητη. Στέλνει τα χειρότερα μηνύματα στην Eυρώπη, και μάλιστα σε μια εποχή που ο Aλέξης Tσίπρας προσπαθεί να χτίσει μια «ευρωπαϊκή εικόνα» -και καλώς πράττει. 
Mεγάλο είναι το ολίσθημα του πρωθυπουργού, ο οποίος μετέτρεψε την τελετή σε προεκλογικό forum με το δίλημμα των ευρωεκλογών που έθεσε άκαιρα. Πρόσθετη ζημιά στη χώρα προκάλεσαν κυβερνητικοί προπαγανδιστές οι οποίοι επιχείρησαν να συνδέσουν τον ΣYPIZA με την τρομοκρατία. 
Tα δύο μεγαλύτερα κόμματα επιβεβαίωσαν στους ...

Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2014

"Κεντροαριστερά"; Last year...

Παρακολουθώντας τις εργασίες του Προοδευτικού Φόρουμ, ένα πράγμα ήταν βασανιστικά σαφές μέσα στην γενικευμένη αναζήτηση οποιασδήποτε επιτέλους σαφήνειας στο επίδικο μιας προγραμματικής συνεργασίας του μεσαίου χώρου: η αφασία στην οποία βρίσκεται η λεγόμενη κεντροαριστερά. Ο χώρος που εκλογικά/δημοσκοπικά εκπροσωπείται από ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ.
Ακόμη και η συμπεριφορά των ανθρώπων της, είναι αφόρητα παλαιοκομματική. Χθες ας πούμε εμφανίστηκαν μαζικά στο πρώτο θέμα του Φόρουμ για να αποχωρήσουν ικανοποιημένοι αμέσως μετά την λήξη του, όπως συνηθίζουν να κάνουν στα συνέδριά τους όταν μιλήσει ο αρχηγός και κάνα δυο μεγαλοστελέχη - αφήνουν τον βαρετό διάλογο στους παρίες, τα απλά μέλη και τους outsiders. 
Αν κάτι παίξει δυνατά θα τρέξουν αργότερα να το ενσωματώσουν στον μηχανισμό τους - είτε τον κομματικό που ανταλλάσσει ιδέες με δουλειές είτε στον προπαγανδιστικό, που ανταλλάσσει πραγματικότητες με πολιτική ορθότητα...

Τι να περιμένει κανείς από μια κεντροαριστερά τόσο πια αποστεωμένη, ένα συνονθύλευμα παραγόντων και παραγοντίσκων χωρίς ιδέες πέραν των τηλεγραφημάτων του Σόιμπλε και το drama queen της υποτιθέμενης αντίστασης; 
Το ένα μέρος της ακολουθεί άνευ όρων την ΝΔ, το άλλο διεκδικεί απλά τον ρόλο του μπαλαντέρ δίπλα στον νικητή. Από δικό τους πρόγραμμα, ιδέες, αρχές, αυτοκριτική, διαφάνεια προθέσεων τίποτα. Όλα ένα απλό πολιτικό παζάρι για τοποθέτηση μέσα ή εγγύς στην εξουσία - οποιαδήποτε μάλλον εξουσία...
Της τόσο γερασμένης κεντροαριστεράς της έχουν πέσει προ πολλού τα μαλλιά των ιδεών - της έχει μείνει μόνο το κεντρί - ο μηχανισμός. Κι έτσι ανακατεύονται εκεί που δεν τους σπέρνουν, αλλοιώνουν και υπονομεύουν κάθε πρωτοβουλία διαλόγου και προγραμματικής δέσμευσης, αλλάζουν τραπέζια εκλογικών παζαριών κατά το δοκούν, κρατούν ή διώχνουν ανθρώπους με κριτήριο τον κυνισμό της αναγνωρισιμότητας και όχι των ιδεών ή της προσφοράς αλλά της δυνατής ψηφοθηρίας, των εντυπώσεων που δημιουργούν τα δικά τους ακόμη ΜΜΕ (πχ περίπτωση Τατσόπουλου)

Όποια κίνηση δεχθεί το τσίμπημα της "κεντροαριστεράς" μαραίνεται, αρρωσταίνει, παρακμάζει. Και το χειρότερο είναι ότι όταν δεν μείνει κανείς για να κεντρίσουν, τσιμπιούνται ...μεταξύ τους: αυτό που συμβαίνει μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ με επίδικο τους 58, ή και μέσα στο ΠΑΣΟΚ ή την ΔΗΜΑΡ με επίδικο τον "τρίτο πόλο", μόνο σαν ανέκδοτο μπορεί να αντιμετωπιστεί. 
Ο ένας βγάζει τα μάτια του αλλουνού, αλλά όλα γίνονται για τον έλεγχο των εξελίξεων: όχι για πολιτικές θέσεις, όχι για προγραμματικές συμφωνίες ή διαφωνίες, όχι για το σχέδιο εξόδου από την κρίση. Μόνο για τον έλεγχο!
Τα βάσανα της κίνησης των 58 πχ, ήταν προδιαγραμμένα: από την αρχική "πασοκική" σύλληψη: "πάμε με το ΠΑΣΟΚ και μετά, τι θα κάνουν, και με την ΔΗΜΑΡ" - οι υπόλοιποι είναι διακοσμητικοί. Δεν τους επιτρέπεται να διαμορφώσουν θέσεις, δεν υπάρχουν διαδικασίες των προσχωρούντων που θα μπορούσαν να επιλέξουν κάτι άλλο από την ομπρέλλα του ευρωπαϊκού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, οι φιλελεύθεροι και οι οικολόγοι όπως πάντα καλούνται για ξεκάρφωμα, καλές ιδέες ατομικά συμμετεχόντων αλλά δεσμεύσεις το σχήματος σε πολιτική, αύριο. 

Η "κεντροαριστερά" γίνεται πια απωθητική και σαν όρος. Συμβολίζει το παλιό, το γερασμένο, τον κρατισμό της αριστεράς και του ΠΑΣΟΚ, την διαφθορά και το πελατειακό σύστημα. Περισσότερο ακόμη και από την "λαϊκή δεξιά" της σημερινής ΝΔ! Δεν είναι τυχαίο ότι η κεντροαριστερά έχει κρυφτεί στα φουστάνια της είτε με "κόκκινες γραμμές" είτε και όχι...
Όσο πιο γρήγορα το παραδεχτούν αυτό οι απογοητευμένοι μεν, κουρασμένοι αλλά ακόμη καλόπιστοι συνεργάτες τέτοιων κινήσεων που ανακατεύουν τα ξερά με τα χλωρά, τόσο το καλύτερο για μια έγκαιρη εμφάνιση μιας αυθεντικής συνεργασίας του προοδευτικού χώρου. Στα πρότυπα της κίνησης των 5 δημάρχων. 
Αυτό είναι ίσως και το σημαντικότερο μέχρι στιγμής συμπέρασμα όσων παρακολουθούμε το Προοδευτικό Φόρουμ. "Κεντροαριστερά"; Last year...

Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2014

Η Ρεμπέκκα Χαρμς, ευρωβουλευτής και συν-πρόεδρος της ομάδας των Πρασίνων απευθύνεται στον πρωθυπουργό της Ελλάδας, στην ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου με την ευκαιρία της ανάληψης της Ελληνικής Προεδρίας της Ε.Ε.


Το βίντεο της ομιλίας: εδώ
πηγή, απόδοση: Μελίττα Γκουρτσόγιαννη*

Αξιότιμε Πρόεδρε, συνάδελφοι, κυρίες και κύριοι,

Καθώς ερχόμουν σήμερα στην Ολομέλεια σκεπτόμουν ότι δεν θα ήθελα καθόλου να βρίσκομαι σήμερα στη θέση του κ.Σαμαρά. 

κ. Σαμαρά, άκουσα την ομιλία σας προσεχτικά και διαπίστωσα ότι είχα δίκιο, δεν είναι εύκολος αυτός ο ρόλος στην Ευρώπη ακριβώς τώρα. 
κ. Σαμαρά, θα υποστηρίξω ότι είναι μεγάλο λάθος που είπατε σε αυτό το Κοινοβούλιο -όπως και κατά την επίσκεψή σας στο Βερολίνο- ότι όλα πάνε καλά, ότι οι μεταρρυθμίσεις έχουν βρει το δρόμο τους, και οι προσδοκίες για την Ελλάδα εκπληρώνονται. Έχουμε έρθει στην Ελλάδα, και έχουμε δει ότι τα τελευταία χρόνια αυτό δεν είναι η πλήρης αλήθεια. 

Οι προσδοκίες υλοποιούνται στους αριθμούς, στα χαρτιά μπορείτε να αποδείξετε ότι μειώσατε κάποιες θέσεις του δημοσίου, κάποιες δημόσιες δαπάνες, πράγματι. Ωστόσο τί συμβαίνει παράλληλα με όλα αυτά; Αυτό που δεν δηλώνεται αρκετά καθαρά από την ελληνική κυβέρνηση -ίσως πάει πολύ να ζητάμε κάτι τέτοιο-, αυτό που τελικά δεν βγήκε καθαρά από την ομιλία σας είναι το τί χρειάζεστε σήμερα για τη χώρα σας, την Ελλάδα. 
Μια θαυμάσια χώρα, με ανθρώπους που ξέρουν πολλά, που μπορούν να κάνουν πολλά και που θέλουν πολλά. Το πως θα ανεβούν και όλοι αυτοί στο τραίνο των μεταρρυθμίσεων, είναι κάτι που δεν έχει πετύχει. To είδος των μεταρρυθμίσεων που επιβάλατε στην Ελλάδα και που επέβαλε και επόπτευσε και η τρόϊκα, αυτό το είδος των μεταρρυθμίσεων είναι που σκοτώνει ό,τι χρειαζόμαστε για να εξασφαλίσουμε ώστε η Ελλάδα να γίνει η χώρα που οι πολίτες της πράγματι επιθυμούν.
Σήμερα επικρατεί μια κατάσταση, όπου οι δημόσιοι θεσμοί δεν λειτουργούν. Η Πολιτεία λέει ότι κάνει αυτό κι εκείνο για τους πολίτες, ωστόσο κοιτάξτε τί κανετε με τα σχολεία, τα Πανεπιστήμια, τα νοσοκομεία, τα πάντα είναι σε κατάσταση αξιοθρήνητη. Είναι απίστευτο, δεν μπορεί κανείς να φανταστεί ότι σε μια Ευρωπαϊκή χώρα, εν έτει 2014, άνθρωποι καρκινοπαθείς δεν μπορούν πια να έχουν την περίθαλψη που χρειάζονται. Και σ’ αυτή την κατάσταση φτάσαμε δυστυχώς ύστερα από χρόνια μεταρρυθμίσεων. 

Νομίζω ότι αυτά χρειάζεται να το πείτε, τόσο μέσα σ΄αυτή την αίθουσα, όσο και στον κ.Γκάμπριελ και στην κ.Μέρκελ. 
Οφείλετε να σηκωθείτε και να πείτε ότι, αν ...

Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2014

Ένα ακόμη σενάριο επιστημονικής φαντασίας... (#έλληνες τραπεζίτες, δικαστές και “αφελληνισμός των τραπεζών”)

του techie chan*
Το σενάριο που θα περιγράψω τρέχει εδώ και καιρό, αλλά τώρα βγαίνει στην επιφάνεια. Στο μυαλό σας θα ήθελα να το βάλετε δίπλα στο σενάριο όπου εξωγήινοι επιτήθονται στη γη, το πασόκ αποφασίζει να αυτοκτονήσει μετά από 40χρόνια εξουσίας και ο σύριζα πολεμά για τον σοσιαλισμό.
Στην επιφάνεια λοιπόν έχουμε το σκάνδαλο του ΤΤ το οποίο εμπλέκει πολλά από τα golden boys των καλών εποχών (όχι τον τσουκαλά όμως σύντροφοι, αυτός πολεμά για τον σοσιαλισμό). Το σκάνδαλο του ΤΤ είναι απλό στη μορφή του. Το ΤΤ έχει αποφασιστεί από την ΤτΕ, την κυβέρνηση και τους τραπεζίτες να χρεοκοπήσει και να ενσωματωθεί από μια από τις 4 συστημικές τράπεζες. Πρόκειται άλλωστε για πολύφερνη νύφη εδώ και παραπάνω από μια δεκαετία και αρκετά πριν την κρίση έψαχναν τρόπους ενσωμάτωσης του.

Όταν θα συνέβαινε αυτό, η τράπεζα θα χωριζόταν σε good bank και bad bank. Στη bad bank θα πήγαιναν διάφορα σαπάκια που υπήρχαν στο χαρτοφυλάκιο της τράπεζας, ενώ στη good bank θα πήγαιναν τα καλά δάνεια, οι καταθέσεις κλπ. Ποιος το αποφάσιζε αυτό? Μα φυσικά η ΤτΕ και η blackrock, οργανισμοί υπεράνω πάσης υποψίας στους οποίους εμπιστεύονται τις επενδύσεις τους ακόμα και σημαίνοντα στελέχη του οικονομικού επιτελείου του σύριζα*

Τι καλύτερο λοιπόν από το να δώσεις ένα δάνειο στη φίλη σου την (techiecha)νούλα το οποίο δάνειο μαγικά θα γινόταν μη εξυπηρετούμενο από μια τρομακτική ατυχία και άρα θα πήγαινε μαζί με τα άλλα σαπάκια στη bad bank? Η εταιρία σου θα χρεοκοπούσε αλλά εσύ θα έμενες με τα χρήματα στην τσέπη. Το στην τσέπη μην το πάρετε τοις μετρητοίς, εννοώ σε κάποιον offshore παράδεισο σαν την κύπρο ένα πράγμα. Η bad bank από την άλλη -στην οποια θα πάει το μη εξυπηρετούμενο δάνειο- καμμένη για καμμένη ήταν και το χρήμα θα το πληρώσει το κράτος. Το οποίο μετά άντε να τρέχει να κατασχέσει δύο αποθήκες και 5 υπολογιστές από την ήδη χρεοκοπημένη επιχείρησή σου.

Αυτό στην ουσία του είναι το σκάνδαλο του ΤΤ. Πράγματα δηλαδή που υπό το κατάλληλο πρίσμα μπορούν να θεωρηθούν και νόμιμα και ηθικά. Όχι μόνο από τους δικαστές που ως γνωστό καίγονται για τη νομιμότητα αλλά ακόμα και από το πολιτικό προσωπικό (ανάλογα με το αν είναι στην κυβέρνηση ή την αντιπολίτευση).
Όμως για κάποιο λόγο πριν μια βδομάδα, η δικαστική εξουσία αποφάσισε πως όλα αυτά δεν είναι ούτε νόμιμα, ούτε ηθικά. Κι εκεί που ασχολούταν με σοβαρές υποθέσεις όπως πχ η ακύρωση των μειώσεων των συντάξεων των δικαστών, άρχισε να κυνηγά διάφορα golden boys και girls, ένα εκ των οποίων τυχαίνει να είναι πρόεδρος του περίφημου ΤΧΣ που διαχειρίζεται αυτή τη στιγμή όλες τις συστημικές τράπεζες.
Αυτό πρακτικά ισοδυναμεί με κήρυξη πολέμου από τους δικαστές στην κυβέρνηση , κάτι που κάνει την υπόθεση ακόμα πιο περίεργη καθώς οι δικαστές δεν έχουν δείξει ιδιαίτερες διαθέσεις σύγκρουσης τα τελευταία χρόνια. Μέχρι και το μνημόνιο συνταγματικό έβγαλαν για να σας θυμίσω ένα χοντρό παράδειγμα.

Κι εκεί που σχεδίαζα ένα anti-backlash mechanism για το CNC mill που έφτιαχνα και κυλιόμουν στους βούρκους της βερολινέζικης αμαρτίας, τα γεγονότα γίνονταν ολοένα και πιο περίεργα.

Ο στουρνάρας και η κυβέρνηση βγήκαν και στήριξαν το αρχιστέλεχος του ΤΧΣ το οποίο κατηγορούνταν για τα θαλασσοδάνεια του ΤΤ. 
Αυτό από μόνο του είναι εξαιρετικά περίεργο καθώς η κυβέρνηση, κάθε φορά που κατηγορείται ένα στέλεχός της κάνει την ανήξερη. Ακόμα και σε υποθέσεις καραμπινάτων στελεχών ταυτισμένων με τη ΝΔ όπως ο πρώην δήμαρχος της τούμπα λίμπρε παπαγεωργόπουλος, η κυβέρνηση σφυρίζε αδιάφορα κάνοντας ότι δεν γνωρίζει τον εν λόγω κύριο. Και για μια παντελώς άγνωστη πρόεδρο του ΤΧΣ βγαίνει ο στουρνάρας με τον σαμαρά και στηρίζουν σύσσωμοι (και εύσωμοι αν προσθέσεις και τον βενιζέλο).
Την ίδια στιγμή έχουμε δύο ακόμα μικρές ειδησούλες. Η μία είναι η συνέντευξη του στουρνάρα στα εξωτερικά. Το σημαντικό κομμάτι της συνέντευξης δεν είναι ο επικοινωνιακός δεκάρικος που χάρισε στον σύριζα λέγοντας ότι ο σόιμπλε τον έκανε νταντά και άρα δεν πίεσε για κούρεμα του ελληνικού χρέους. Το σημαντικό είναι ότι λέει σ’ ένα ξένο μέσο πως οι μεταρρυθμίσεις θα προχωρήσουν με προεδρικά διατάγματα. Γιατί σκατά καιγόταν ο στουρνάρας να τονίσει μια τόσο μικρή τεχνική λεπτομέρεια για τους ξένους?

Σε αυτό έρχεται να προστεθεί και η πριμαντόνα Φιλιππίδης, ο οποίος έδινε αβέρτα συνεντεύξεις από το εξωτερικό, την ίδια στιγμή που η δικαιοσύνη τον έψαχνε για να τον φέρει ενώπιον της. Μία από τις πολλές βλακίες που ξεστόμισε σε αυτές τις συνεντεύξεις του ήταν πως μετά από αυτή την κίνηση (της δίωξής του), η ελλάδα μπορεί να ξεχάσει την ανάπτυξη από τις επενδύσεις του εξωτερικού. Εντάξει είναι γνωστό ότι από τα @@ κάθε φιλελέ κρέμεται η ανάπτυξη ολόκληρου του κόσμου. Αυτά τα γνωρίζουμε από την ayn rand δεν είναι θέμα, όμως κρατήστε το κι αυτό σε μια γωνία.

Μπόινγκ!

Ξέρω όλα αυτά δεν βγάζουν πολύ νόημα. Αλλά σας υπόσχομαι ότι σαν καλός συνομωσιολόγος θα το δέσω γρήγορα το γλυκό. Θα αρχίσω όμως μ’ένα μικρό κουίζ. Τι είναι αυτό που συνδέει τον αριστερό κ.τσουκαλά, διάφορα ακόμα στελέχη του οικονομικού του σύριζα και σχεδόν όλους τους έλληνες τραπεζίτες?

Εντάξει δυστυχώς η εξίσωση έχει παραπάνω από μία λύσεις. Σε περίπτωση που απαντήσετε η αγάπη προς τη blackrock θα έχετε δίκιο, αλλά θα έχετε απαντήσει λάθος για ...